Niemand maakt in de trein plaats voor deze bijna blinde man met een geleidehond: hij werd gedwongen op de grond te zitten
Een leven zonder zicht is een vrij beperkt leven: wie blind of slechtziend is, is meestal een fragiel individu, alleen, gemarginaliseerd door dezelfde samenleving waarin hij leeft. Deze elementen, wanneer gecombineerd met een geavanceerde leeftijd, riskeren belemmerend te worden. Natuurlijk zijn er ook mensen die de kracht hebben om te reageren en hun leven te verbeteren dankzij verschillende trucs; als het leven voor sommigen onhoudbaar wordt, blijft het voor anderen een uitdaging om elke dag het hoofd te bieden. Voor Roger Debman, een 56-jarige man met een visuele handicap, kan zelfs een openbaar vervoer zonder begeleider een uitdaging zijn. Gelukkig wordt Roger altijd gevolgd door zijn trouwe geleidehond, Nevin, die hem nooit alleen laat.
via Deadline News
Elke trein heeft meestal een gedeelte zitplaatsen gereserveerd voor mensen met een handicap, die het recht hebben om te zitten, meer dan de anderen. Helaas staat ongebreidelde onwetendheid niet iedereen toe om het verstand te gebruiken en het gebeurt te vaak dat afgeleide en onwetende mensen die plaatsen bezetten zonder zich zorgen te maken over het onrechtmatige dat ze doen tegenover degenen die het het meest nodig hebben.
Roger had een treinreis voor hem en zijn vrouw geboekt, maar de service die hij aan boord kreeg was op zijn zachtst gezegd ontoelaatbaar: de man moest de hele reis op de grond zitten, nadat hij te horen had gekregen dat er geen stoelen meer waren. Het is duidelijk dat Roger een plek had moeten hebben die gereserveerd is voor gehandicapten, die meestal iets ruimer zijn dan normaal, zodat hij zijn geleidehond kon laten zitten zonder de gang bezet te houden.
Naast slechtziendheid heeft de man twee hartaanvallen gehad, een beroerte en een pacemaker. Een echt onaanvaardbare behandeling, die alle onwetendheid benadrukte van die mensen die deze situatie liever negeerden. Niemand stond zijn plaats af aan Roger. "Ik kan het werk van de treincontroleur niet doen, maar als iemand op gereserveerde zitplaatsen zit en er een gehandicapte aankomt, moet je hem de zitplaats geven. De passagiers negeerden mij in plaats daarvan," zei de verontwaardigde man, ook toevoegend dat hij vermeed boos te worden, omdat hij al twee hartaanvallen, een cardiovasculair ongeval heeft gehad en een pacemaker gebruikt.
We hopen dat dergelijk nieuws iedereen doet nadenken over wat het betekent om met een handicap te leven.
