Ze maakten haar belachelijk omdat ze leed aan een zeldzame vorm van dwerggroei: nu leert ze kinderen om diversiteit te accepteren
Het leven is voor niemand gemakkelijk, zelfs niet voor degenen die meer geluk lijken te hebben. Toch valt niet te ontkennen dat sommige mensen veel meer moeten worstelen om door de samenleving, hun familie en in veel gevallen zelfs door zichzelf te worden geaccepteerd. De waarheid is dat we allemaal op precies dezelfde manier worden geboren en zullen sterven, en ondertussen leven we zo goed als we kunnen, proberen ons hoofd boven water te houden en proberen te vechten tegen de onrechtvaardigheden die het leven ons biedt. We zijn allemaal hetzelfde, maar degenen die met een handicap zijn geboren, worstelen nog meer dan anderen om hun plaats in de wereld te vinden en om voor 100% geaccepteerd te worden. Dit is het verhaal van Megan Grannan, een 26-jarige vrouw, geboren met een zeer zeldzame vorm van dwerggroei waardoor ze eruit ziet als een 4-jarig meisje.
via Dailymail
Megan is een meisje dat fysiek nooit is gegroeid, vanwege de ernstige ziekte waaraan ze lijdt: haar romp is gebleven als dat van een 4-jarig meisje, terwijl haar ledematen langer zijn. Haar leven was niet bepaald gemakkelijk - de artsen vertelden haar moeder dat haar levensverwachting erg laag was en dat ze zeker niet ouder dan 5 jaar zou worden; bovendien had ze, sinds ze een kind was, te maken met mensen die haar “dom” en onaantrekkelijk noemden. Wrede opmerkingen en voortdurende publieke vernederingen hadden een nog pijnlijker impact dan haar werkelijke fysieke conditie. Maar nu heeft dat kleine meisje wraak genomen en heeft ze de kracht om het aan de wereld te vertellen. Tegen alle verwachtingen in is Megan niet alleen volwassen geworden, maar heeft ze ook gestudeerd en is ze lerares op de lagere school geworden.
Na haar afstuderen besloot Megan dat ze lerares zou worden. Een moedige keuze, die de vrouw heeft gekozen om elke barrière te overwinnen en kinderen te leren het “anders zijn” te accepteren en te verwelkomen. Het kan haar natuurlijk niet schelen dat haar leerlingen langer zijn dan zij.
Megan had graag veel eerder willen leren om haar diversiteit te accepteren en nu hoopt ze toekomstige generaties te helpen. Jezelf en anderen accepteren is de eerste stap in het opbouwen van een vriendelijker en eerlijker wereld.
