Ik wil geen man die op zijn schreden terugkeert, ik wil een man die besluit te blijven
Waarom zijn de mensen die we in het verleden hebben vastgehouden voorbestemd om op de een of andere manier terug te keren? Als ze voorbestemd zijn om bij ons te blijven, waarom gaan ze dan weg van ons en blijven ze niet aan onze zijde? In onze sentimentele sfeer hebben we allemaal de ervaring van partners die ons eerst vertelden elkaar lief te hebben, daarna verlieten ze ons, maar na een tijdje keerden ze terug met de staart tussen de benen, smekend om onze liefde...
via Psychology Today
Volgens hun woorden was het moment niet de juiste, of realiseerden ze zich dat ze in die bepaalde periode van hun leven niet in staat waren om hun volledige potentieel te geven aan het welzijn van hun partner; het punt is dat maanden, jaren voorbijgaan, levensdoelen en ritmes veranderen, en mensen vervolgens ook veranderen.
Wanneer ze na een lange tijd op hun schreden terugkeren, merken we een grote waarheid op: ze hadden bij ons moeten blijven toen we er voor hen waren, toen we klaar waren om onvoorwaardelijk van hen te houden, toen we klaar waren om ons hele hart, ons leven te geven voor hen, om onze gevoelens te delen. Maar nu het hem uitkomt, zullen we nooit meer op onze schreden terugkeren. Wat geweest is, is geweest, zoals ze zeggen.
Deze mensen die cyclisch in ons leven terugkeren, zijn mensen die tot ons verleden behoren, en we weten dat om altijd verder te kijken, de horizon van de oneindige mogelijkheden van ons leven te bewonderen, we alles moeten verlaten wat ons in het verleden is overkomen, zowel de kleine dingen als de kleine, grote mensen die onze harten bevolkten.
Het zal niet de gemakkelijkste keuze zijn om de deur in hun gezicht te sluiten wanneer ze terugkomen, we zullen altijd een mengeling van woede en diepe genegenheid voelen voor deze ex-partners die onvergetelijke momenten met ons hebben gedeeld. Maar over één ding moeten we leren onvermurwbaar te zijn: we moeten onze tijd niet geven aan degenen die op hun beurt de tijd en momenten die we hen hebben gegeven niet hebben kunnen waarderen. We zijn niet gemaakt om anderen te plezieren, we zijn unieke en onmiskenbare wezens, net zoals onze liefde, en ons hart.
