Een brief voor werkende moeders, die hun kinderen omhelzen wanneer ze naar huis terugkeren en alle offers vergeten
Het werk van een moeder is absoluut een fulltime beroep; zorgen voor een pasgeboren baby is tegelijkertijd een van de meest tedere en voldoening gevende dingen ter wereld, een kruis maar ook een genot; maar uiteindelijk worden alle inspanningen aan het einde van een vermoeiende dag altijd beloond met de onschuldige glimlach van je geliefde kind. De brief die wij aanbieden is opgedragen aan al die werkende moeders die zichzelf in tweeën delen om voor het levensonderhoud van het gezin en de zorg voor hun kleintje te zorgen.
Ik zal je een paar uur moeten missen,
Het is aan jou om op iemand anders dan mij te vertrouwen,
Je keek naar me met ogen die niet goed begrijpen wat er gebeurt als ik door de deur loop,
Het was mijn beurt om het huis te verlaten met een steen in mijn maag en ogen vol tranen,
Het was mijn beurt om je gezichtje te zien toen ik door de deur liep om weg te gaan,
Het was mijn beurt om de hele dag weg te zijn zonder je te zien lachen bij het geluid van de pimpelmees,
Het was mijn beurt om de melk te nemen die je zou hebben gedronken zodra je me weer zag.
Het was jouw beurt om te stoppen met spelen om uit het raam of bij de deur te kijken omdat "mamma komt",
Het was mijn beurt om me mijn werk zoveel te missen dat ik nooit had gedacht dat ik naar huis wilde teleporteren.
Het was jouw beurt om te glimlachen als nooit tevoren wanneer je me ziet thuiskomen, met die mond met een paar tandjes.
Het was mijn beurt om op je zachte buik te blazen toen ik je ontmoette
We begrijpen het allebei.
De offers zijn talrijk.
Maar het moment van de omhelzing als ik 's avonds terugkom, is het allemaal waard.
