Als je er klaar voor bent, zul je weer liefhebben alsof het de eerste keer was
We zijn allemaal minstens één keer in ons leven verliefd geweest, en bovenal geldt voor de meeste mensen dat de allereerste liefde moeilijk te vergeten is. De eerste liefde is die van ongebreidelde passie, van gevoel en emotie die maximaal wordt ervaren. Maar dan, zoals voor velen, dooft de passie, de emotie wordt steeds zwakker, gevoelens verdwijnen. In het paar worden twee tegenovergestelde en parallelle rails gecreëerd die elkaar niet langer tegemoet lijken te komen. De liefde eindigt en het lijkt erop dat op dat moment ook ons leven eindigt.
via Psychology Today
En dan begint de periode van het leven waarin je altijd tegen jezelf zult zeggen dat nee, het is niet waar dat je je ex mist, dat je perfect in staat bent om verder te gaan met je leven, met je doelen; maar als niemand je ziet, huil je onder de douche, op bed voordat je in slaap valt. De waarheid is dat je je niet alleen wilt voelen, alsof alleen zijn voor jou een veroordeling is.
Je zult de steun van je familie, je beste vrienden zoeken, je zult alle gelegenheid vinden om uit te gaan en plezier te hebben, om minder te denken. Dan, zodra de tranen zijn opgedroogd, ga je op zoek naar de liefde in mensen waar je geen interesse in hebt, zonder echt te beseffen dat je op een ochtend wakker wordt en beseft dat je vergeten bent hoe goed je het had met hem of haar. Leren leven zonder iemand waarmee je je leven bent gaan opbouwen, is niet gemakkelijk te overwinnen.
Wanneer de eenzaamheid begint, beginnen ook de irrationele gedachten; we klampen ons te veel vast aan mensen voor wie we geen echt emotioneel belang hebben, alles wat we willen wordt omgezet in een houding van primaire behoeften: we zijn alleen en we zoeken wanhopig aandacht, van welk type ook, ook gewoon fysiek. Maar de realiteit is dat we niet merken dat de tijd verstrijkt, maar niet voor iedereen gelijk.
Om echt weer lief te hebben, moeten we niet alleen zijn, we moeten alleen klaar zijn. Zonder vervaldatum.
