"Ga nooit naar bed met boosheid in je hart": een driejarig meisje geeft haar moeder een les over vergeving
Het opvoeden van kinderen is een waardevolle kans voor verbetering voor volwassenen. Het komt vaak voor dat we juist van deze kleine wezens die we vaak te klein vinden om iets te begrijpen, lessen ontvangen die ons doen nadenken en een traan doen laten. Zijn zij degenen die te intelligent zijn, of zijn wij degenen die niet volwassen genoeg zijn?
Mary Katherine Backstrom is een moeder en blogger die op haar Facebook-profiel een gebeurtenis plaatste dat tussen haar en haar 3-jarige meisje plaatsvond, die haar de ware betekenis van vergeving leerde.
"Mijn dochter en ik hebben net gediscussieerd, tot het slapengaan. Uiteindelijk, tien minuten geleden, legde ik haar in bed en zei met mijn tanden op elkaar geklemd: “Ik hou van je Holland, maar geen woord meer vanavond. Ga nu maar slapen. Ik heb het gehad om me druk te maken om knuffeldieren.”
'Mamma?’
Ik stopte bij de deur en beet letterlijk gefrustreerd op mijn tong.
'Wat is er, Holland?'
'Ik heb nog iets te zeggen.'
Natuurlijk had ze dat. Ze zat op bed met haar handen in haar zij. Haar haar zat door de war en ze gebruikte haar armen om de tranen weg te vegen uit haar gezicht.
'Mamma,’ zei mijn driejarig meisje en staarde me aan met een boze stem...
‘IK VERGEEF JE!'
Toen ging ze op bed liggen en huilde een minuut lang, ik wist niet wat ik moest doen. De manier waarop ze zei: 'Ik vergeef je' klonk als een lelijk woord. Ik liep naar haar bed en ging bij haar zitten.
'Meisje, weet je wat het betekent om te vergeven?'
Ze snikte nog steeds, haar gezicht zakte weg in het kussen van de Kleine Zeemeermin.
'Ja,' mompelde ze. Ze had me nog iets te zeggen.
'Het betekent dat je ongelijk had, dat ik het zat ben boos te zijn en dat ik nu ga slapen zodat mijn hart geen buikpijn meer heeft.'
Precies.
Vanavond kreeg ik een les in vergeving van een driejarig meisje. Het was als een stomp in mijn maag. En ze had gelijk, ik ging op bed liggen en knuffelde haar. Omdat, om eerlijk te zijn, mijn hart een beetje buikpijn had. Een klein meisje herinnerde me eraan om niet boos naar bed te gaan. Omdat wanneer je dat doet, je hart buikpijn heeft.
En weet je? Ik ben al 35 jaar en ik moet zeggen: ze had gelijk.
Kinderen hebben een wijsheid in zich die ons vaak ontgaat als volwassenen. Maar gelukkig, met hun oprechtheid, blijven ze het op ons overbrengen! En jij, wat heb jij van je kinderen geleerd?
