Deze man redde een wolvenwelp en voedde hem op als huisdier
Het adopteren van een wolf is niet zoiets als het adopteren van een hond, maar deze man kon het niet helpen, maar had een paar weken oude wolvenwelp om voor te zorgen. Hoewel de wolf geen huisdier is en ondanks dat hij als gevaarlijk wordt beschouwd, heeft Ivan Lebedev er niet twee keer over nagedacht om een welpje van 3 weken oud te adopteren. Het was 8 mei 2017 in de regio Astrakan (Rusland), toen sommige boeren wolvenjongen vonden en vanwege het gevaar van deze dieren wilden ze er vanaf. Gelukkig heeft Ivan, een 46-jarige therapeut die in een bejaardentehuis voor ouderen en gehandicapten werkt, een van deze welpen van de boeren gekocht om hem van zijn lot te redden. Hij noemde het Seryi, wat in het Russisch "grijs" betekent.
via Gray Wolf
Bij dit avontuur werd Ivan geholpen door zijn dochter Alexandra, die nu 19 jaar oud is en hondentrainer is. Een tijdlang bleven ze echter in Astrakan, maar verhuisden vervolgens naar Volgograd, waar ze momenteel wonen.
Alexandra studeerde aan de Landbouwuniversiteit en de Universiteit van Volgograd.
Momenteel is Seryi, de grijze wolf, twee en een half jaar oud, hij is 70 cm lang en weegt ongeveer 45 kg. Ivan vertelde ons dat zijn huisdier veel moet lopen, ongeacht de temperaturen buiten, dus waarschuwt hij - het hebben van een wolf in huis is een zeer veeleisende taak. Hij heeft weinig vrije tijd, maar hij zal het moeten vinden om hem lange wandelingen te laten maken.
Hoewel mensen denken dat wolven hele wilde dieren zijn, zei Ivan dat zijn huisdier zich gedraagt als elke andere hond. Hij is vaak bang: hij is bang om brede straten over te steken en onbekende dingen op zijn pad tegen te komen, zoals dozen of andere voorwerpen. Ivan laat vreemden geen foto's maken met Seryi omdat ze hem bang maken, en ook omdat hij geen circusdier is - hij maakt deel uit van zijn familie. Hij houdt hem aan de lijn, zonder snuitje wanneer ze hun wandelingen gaan maken.
Voor de komst van Seryi had Ivan al honden in huis: voor Seryi vertegenwoordigen zij de oudste leden van zijn nieuwe roedel. Zoals elke andere hond, bijt Seryi, maar alleen als hij gestrest of verveeld is. Wanneer ze gaan wandelen, kan de wolf goed met andere honden van zijn grootte overweg, maar negeert de kleintjes.
Hoewel Seryi een ietwat veeleisend huisdier is, weet hij goed dat Ivan de baas is: hij is de roedelleider. Zijn dochter Alexandra kan hem bijvoorbeeld geen medicijnen geven of met hem wandelen zoals haar vader.
Ze voeden hem dagelijks met vlees of kip. Hij eet ongeveer 1,2 kg eiwit per dag, maar hij mag ook groenten, fruit of bessen eten. Van tijd tot tijd geven ze hem ook koekjes, noten en honing als aanvulling op zijn dieet.
Wolven zijn zeer intelligente dieren en in al die tijd heeft Ivan zijn Seryi zien zorgen voor de andere twee honden en ook zijn dochter; hij slaagt erin om de ramen te openen en zelfs de lichten in het huis aan te doen.
Voor degenen die dromen van het hebben van een wolf als huisdier, heeft Ivan wat advies: adopteer er NOOIT een. Doe het niet. Een wolf is zeer veeleisend, die veel tijd en energie kost en niet gemakkelijk te verzorgen is. Maar als je er om een of andere absurde reden een vindt, breng dan veel tijd samen door om een hechte band te creëren; slaap samen, ga wandelen, zorg ervoor dat je de enige bent die hem te eten geeft en probeer hem weg te houden van andere mensen, om problemen te voorkomen.
