Deze grootmoeder draagt haar gehandicapte kleindochter elke dag op haar schouders omdat haar rolstoel is gestolen
Ze zeggen dat de liefde van grootmoeders voor hun kleinkinderen geen grenzen kent, maar wat deze 72-jarige vrouw in stilte doet om voor haar 3 kleinkinderen te zorgen, is wel heel verrassend. Aura Teresa Márquez woont in een bescheiden huis in de buurt van El Refugio, in een buitenwijk van Bogotá, de hoofdstad van Colombia. Ongeveer 25 onverharde wegen moet ze elke dag bewandelen, zodat de kleinkinderen van 8 en 10 de bus niet missen. En dit is de dagelijkse beproeving van deze dappere grootmoeder.
via Primer Impacto
De moed van deze grootmoeder is echter nog duidelijker wanneer ze moet zorgen voor haar kleindochter Laura Valentina, van 12 jaar, een kind met beperkte mobiliteit, dat niet praat of loopt. Laura Valentina werd vanaf een leeftijd van 8 maanden vastgebonden aan een bed na een hoge koorts veroorzaakt door meningitis waardoor ze later in een rolstoel terecht kwam. Aan dit alles moet worden toegevoegd dat de grootmoeder een slechte gezondheid heeft, dat ze problemen heeft met haar benen en dat haar voeten vaak opgezwollen zijn.
Maar dit is geen obstakel voor haar, terwijl haar dochters Jenny Paula en Olga huizen schoonmaken om wat geld mee naar huis te brengen.
Alsof dat niet genoeg was, stal iemand op een dag de oude rolstoel die ze in huis hadden, en daarmee het weinige geld dat haar kleine broer Alejandro en haar neef Johan voor deze kerst hadden gekregen. Oma's pijn is nog dieper wanneer ze eraan denkt dat de enige die hen een beetje hielp in deze tijd haar zoon Carlos was, maar nu kan hij niet helpen omdat hij in de gevangenis zit: de man ging namelijk, aangezien ze zo hongerig en behoeftig waren, en omdat het meisje geen luiers had, stelen en bij haar terugkeer arresteerde de politie hem.
De moeder van het meisje vind het erg dat ze niets te geven heeft deze kerst, maar ze weet dat ze tevreden zijn met heel weinig, ze hebben nooit nieuwe kleren of speelgoed gekregen, wat ze gebruiken en waar ze mee spelen hebben ze in de vuilnisbak gevonden. Oma Aura gelooft dat een kerstwonder nog steeds mogelijk is, en dat de solidariteit van de mensen hen uit de nachtmerrie kan halen, waardoor ze tenminste een dag vrediger kunnen leven.
Een verhaal van liefde, moed en armoede dat ons recht in het hart trof!
