Het begon allemaal met een ontmoeting in de supermarkt: vandaag zijn deze oudere man en het meisje beste vrienden
Kinderen weten altijd hoe ze ons moeten verrassen en soms komen er echte parels van wijsheid uit hun mond. Tara Wood is een 40-jarige moeder, huisvrouw en schrijfster. Zij en haar man, Garrett, zijn ouders van zeven prachtige kinderen. Tara publiceerde onlangs een anekdote over een van haar dochters, Norah. Het kind maakte zich klaar om haar vierde verjaardag te vieren toen ze op de grote dag haar moeder vertelde over haar zwak voor oudere mensen.
via Facebook / Norah and Mr. Dan
"Ik had haar net uit de kleuterklas gehaald toen ze me vertelde dat er een oudere persoon was die heel langzaam over de parkeerplaats liep." herinnerde Tara zich de dag voor de verjaardag van haar dochter.
Het kleine meisje bleef haar moeder uitleggen dat ze een zwak voor oudere mensen had: "Ik hou van oude mensen omdat ze langzaam lopen zoals ik en een zachte huid hebben zoals ik. Ze hebben niet veel jaren meer om te leven, dus ik wil ze allemaal mijn liefde geven voordat ze sterven." Tara had geen idee hoe serieus haar dochter was toen ze dat zei, maar ze was erg onder de indruk.
Op de dag van de verjaardag van haar dochter nam Tara Norah mee naar de supermarkt om wat taarten te kopen en toen ze bij de bakkerij aankwamen, vond er een nogal ongewone gebeurtenis plaats. Zonder dat haar moeder het merkte, wendde Norah zich tot een oudere meneer die naast haar in de rij stond en met al het enthousiasme dat alleen een 4-jarig meisje heeft, schreeuwde ze: "Hallo oude man! Weet je dat ik vandaag jarig ben?"
De moeder, in verlegenheid gebracht, was niet op tijd om haar dochter te berispen omdat ze iemand “oude man” had genoemd die er inderdaad heel oud en een beetje chagrijnig uitzag. De man verblikte of verbloosde niet bij die woorden, integendeel, zijn uiterlijk werd onmiddellijk zachter en hij begon met Norah te praten: "Hallo jongedame! En hoe oud ben je geworden?” Ze praatten een paar minuten, toen begroette de man haar en wenste haar een fijne verjaardag.
In de supermarkt kwamen Tara en Norah enkele afdelingen verder opnieuw de oude man tegen en haar moeder vroeg hem vriendelijk of zijn dochter een foto met hem mocht nemen. "Pardon meneer, dit is mijn dochter Norah, ze zou graag een foto met U willen maken voor haar verjaardag". De uitdrukking van de man ging snel over van verward naar blij: "Een foto? Met mij?" vroeg hij ongelovig. "Ja, voor mijn verjaardag!”, antwoordde Norah snel. En dus werd de foto gemaakt.
De man zei dat hij Dan heette en het leek of hij en Norah elkaar al een leven lang kenden. "We blokkeerden de doorgang voor andere mensen in de supermarkt, maar we vonden het niet erg. Er gebeurde iets heel speciaals en we voelden het. Norah en Mr. Dan realiseerden zich niet dat ze aan het praten waren alsof ze oude vrienden waren," vertelde Tara. De twee bedankten de heer Dan, die hen met tranen in zijn ogen begroette: "Dit was de beste dag die ik in lange tijd heb gehad. Je hebt me vandaag heel gelukkig gemaakt, juffrouw Norah." Ze omhelsden elkaar opnieuw en elk ging zijn eigen weg. Norah keek hem aan totdat ze hem uit het oog verloor.
Norah was erg verdrietig na de ontmoeting, dus bedacht haar moeder om het verhaal op haar Facebook-pagina te publiceren, in de hoop meneer Dan op te sporen. Diezelfde nacht ontving de vrouw een bericht van de oude man dat zijn vrouw Maria in maart was gestorven en hij was sindsdien erg eenzaam. Bovendien wilde hij haar laten weten dat haar dochter hem had ontroerd en dat hij haar nooit zou vergeten. Tara vroeg om zijn telefoonnummer en een paar dagen later belde ze hem terug.
Al snel gingen Tara en Norah op bezoek bij meneer Dan die zich met veel emotie op die ontmoeting had voorbereid. "We bezochten hem in zijn zeer gezellige en nette huis. Hij liet ons alle herinneringen aan zijn vrouw zien. Hij had zijn haar geknipt, had zich geschoren en droeg een elegante broek en schoenen. Hij zag er tien jaar jonger uit. Hij had een paar vellen papier en stiften op een tafel klaargelegd wanneer Norah zou komen. We brachten die dag bijna drie uur met elkaar door. Hij was erg geduldig en vriendelijk, en praatte voortdurend met mijn dochter."
Norah vraagt elke dag naar meneer Dan en zorgt voor hem door te vragen of hij zich eenzaam voelt, of hij het koud heeft en of zijn botten pijn doen. Ze wil dat het goed met hem gaat. Ook meneer Dan denkt altijd aan Norah en geeft toe dat die ontmoeting zijn leven heeft veranderd: "Na het laatste bezoek vertelde hij ons dat hij, sinds zijn vrouw was gestorven, nog geen nacht had geslapen, tot hij mijn dochter ontmoette", herinnerde Tara zich: "Norah heeft me beter gemaakt,” vertelde hij me. Ik was sprakeloos en had tranen in mijn ogen".
Nu maakt Dan deel uit van de familie van Tara en Norah, die hem elke week bezoeken, ook alleen voor een snelle knuffel of om hem een broodje te brengen. Ze zullen Thanksgiving samen doorbrengen, als een echte familie.
