Ondanks klachten van de klanten besluit een restauranteigenaar het schreeuwende autistische kind niet weg te sturen
Elke dag op straat, in het openbaar vervoer, in bars, in restaurants en op veel andere plaatsen kruisen mensen elkaars paden en met een enkele oppervlakkige blik hebben ze vaak het vermoeden alles te begrijpen over de mensen om hen heen.
De realiteit gaat echter vaak veel verder dan wat in één oogopslag te zien is. We moeten niet oordelen en onthouden dat achter elk gezicht een verhaal schuilgaat, net als dat van iemand die, vanuit zijn beperkte gezichtspunt, respect eist maar het niet verleent.
via Autism Awareness
Een les die Tony Posnanski, al meer dan 15 jaar eigenaar van een restaurant, tot in de perfectie heeft geleerd, gewend om te communiceren met elk soort persoon en om in de loop van de tijd getuige te zijn van alle mogelijke situaties.
Op een dag klaagden een aantal klanten over een klein meisje dat niet ophield met schreeuwen, dus kwam Tony langs om haar moeder te vragen het kind tot de orde te roepen. De moeder antwoordde vervolgens: "Heb je enig idee wat het betekent om een autistische dochter te hebben?"
Die gebeurtenis raakte Posnanski diep, die commentaar gaf op het incident op het web door een oprechte brief aan die onbekende vrouw en haar kind te wijden.
"Beste moeder en dochter van tafel 9, mijn naam is Tony Posnanski, manager van het restaurant waar jullie een paar avonden geleden hebben gegeten. Mensen vroegen me jullie te benaderen omdat ze last hadden van het geluid van het meisje. Ze vroeg me of ik wist wat het betekent om een autistische dochter te hebben. De waarheid is dat ik het niet weet, maar ik weet wat het betekent om vader te zijn en offers te brengen voor de kinderen».
«Ik schreef dit bericht - vervolgde Tony in zijn brief - omdat ik haar en het kleine meisje wil bedanken voor het geven van een van de beste ervaringen van mijn lange carrière. Die avond gaf ik er de voorkeur aan om je niet op te laten staan, ook al betekende dit dat ik sommige klanten moest teleurstellen. Ik deed het omdat ik besefte dat je niet iedereen gelukkig kunt maken, vooral als het gaat om het juiste te doen, maar dat je altijd je hart moet volgen. Met genegenheid, Tony Posnanski».
