Deze 4 meisjes die kanker overleefden, ontmoetten elkaar 3 jaar later in hetzelfde ziekenhuis waar ze werden behandeld
Soms zijn het de grootste moeilijkheden waar het leven ons mee confronteert die ons de grootste kracht geven en meer empathie onder mensen creëren, om hechte relaties aan te gaan met degenen die zich in dezelfde ongemakkelijke situatie bevinden.
Een kind met kanker is zeker een van de meest hartverscheurende omstandigheden die zowel ouders als kinderen kunnen ervaren. Zo'n tegenspoed is eigenlijk al moeilijk voor een volwassen persoon: stel je voor wat het betekent voor een kind, dat het recht moet hebben om zorgeloos en rustig te leven, en zeker niet in een ziekenhuiskamer.
Het verhaal waar we je over gaan vertellen, heeft vier heel speciale meisjes als hoofdrolspeelsters, en het laat echt zien dat, zelfs tijdens de ergste moeilijkheden, het mogelijk is om kracht, moed en vreugde te vinden met de steun van de mensen om ons heen, door geweldige en ontroerende vriendschappen op te bouwen.
via Fox13 News
Lauren, McKinley, Ava en Chloe zijn vier meisjes uit Florida die op 3-jarige leeftijd werden behandeld voor kanker in het John Hopkins Children's Hospital in St. Petersburg. Tijdens de zeer moeilijke periode van herstel, beleefden de vier kleine patiënten moeilijke momenten, en het is niet moeilijk om te begrijpen waarom.
Dit zijn situaties waarin therapieën, ziekten en angst het dagelijks leven echt ingewikkeld kunnen maken. Daarom wordt de steun van degenen die dezelfde problemen ervaren fundamenteel en, zoals alleen kinderen kunnen, hebben deze vier patiënten met spontaniteit en vreugde een perfecte verbinding gevonden.
McKinley, Lauren en Ava leden alledrie aan acute lymfatische leukemie, terwijl Chloe werd behandeld aan een zeldzame vorm van longkanker. De eerste keer dat ze elkaar ontmoetten, zaten ze allemaal midden in de meest invasieve behandelingen om hun ernstige ziekten te bestrijden. Behandelingen die natuurlijk ook tot haarverlies hebben geleid.
De moeders van de vier vriendinnetjes merkten met verbazing en vreugde wat er gebeurde. Volgens Shawna, de moeder van Lauren, was het juist het feit dat dezelfde therapieën en hetzelfde aspect werden gedeeld, dat de speciale empathie bij de vier meisjes veroorzaakte. Voor hen was die van het ziekenhuis - hoewel gedwongen - in feite een situatie van “normaliteit”, waarin ze zichzelf herkenden en kracht kregen.
En zo was het ook voor de moeders die tijdens de moeilijke behandelperiode op elkaar konden vertrouwen. Zichzelf confronteren, elkaar een handje helpen, wetende dat er een andere persoon is die precies dezelfde gevoelens en dezelfde angsten ervaart, kunnen alleen elementen zijn die je vooruit helpen. Jezelf afsluiten in eenzaamheid is in deze gevallen echt contraproductief.
De kleine ex-patiënten hebben inmiddels alle behandelingen voltooid en de pathologieën die hun sereniteit hadden verstoord verslaan. En ze konden geen dikkere vriendinnen zijn, ook al hebben ze het kinderziekenhuis verlaten. Om het feit te vieren dat ze kanker hebben overleefd, besloten ze samen terug te keren naar het John Hopkins. Drie jaar na hun opname hebben ze dezelfde groepsfoto gemaakt die ze tijdens hun opname hadden genomen. En de verschillen zijn duidelijk, maar alleen in uiterlijk, omdat hun vrolijke geest en hun glimlach precies dezelfde zijn.
Het valt niet te ontkennen: het verhaal van deze vier kleine vriendinnen laat zien hoe belangrijk het is om elkaar te helpen, te troosten en te vechten tegen een gemeenschappelijke "vijand". Hoewel voor hen de tegenslagen van het leven zich al vroeg hebben getoond, hebben ze al begrepen dat samen en met moed zelfs de ergste momenten kunnen worden overwonnen.
