Synchroniciteit: wanneer toevalligheden niet bestaan, maar alles met een reden gebeurt
De overtuiging dat dingen gebeuren om een zeer precieze reden, dat er een ontwerp, een logica, een plan achter alles is, is gebruikelijk in verschillende filosofische disciplines, in de theologie en de psychologie. In kleine gebeurtenissen van het dagelijks leven of bij grote evenementen waarbij veel mensen betrokken zijn, is het vaak mogelijk om verbindingen te vinden, zoals dunne draadjes die acties en reacties, oorzaken en gevolgen met elkaar verbinden. Dit alles heeft de naam synchroniciteit gekregen.
Carl Gustav Jung was rond de jaren ’50 de voorloper van dit fascinerende fenomeen, dat zich voortdurend voordoet, maar waarvoor de wetenschap nog geen verklaring heeft kunnen geven. Van eenvoudigweg een persoon ontmoeten die je al jaren niet had gezien, terwijl je aan hem dacht, tot het per ongeluk nemen van een trein die je naar de juiste bestemming brengt.
Volgens de theorieën die het meest door de psychologie zijn erkend, hoewel er geen empirisch bewijs is, zou er een diepgaande symbiose bestaan tussen de mens en zijn omgeving. De chronologie van gebeurtenissen, de manier waarop mensen zich in een bepaalde ruimte bewegen, is onbewust gekoppeld aan bewust of onbewust denken.
Afbeeldingen, symbolen, alles wat je ziet, wat je voelt, wordt ontvangen en uitgewerkt om een realiteit van gebeurtenissen te creëren die alleen schijnbaar van elkaar zijn losgekoppeld, maar die een gemeenschappelijke noemer hebben. Het is daarom geen kwestie van bestemming, magie, occulte en mystieke krachten die alles aansturen, maar alleen geschreven berichten zonder na te denken en te lezen zonder te willen.
Door de aandacht te verleggen en de zintuigen te verscherpen naar de tekenen die eenieder van ons voortdurend achterlaat om door iemand anders te worden verzameld, kunnen we in contact komen met deze beruchte synchroniciteit. De kunst is om er open voor te staan, voor de mogelijkheden, misschien zelfs even het gevoel van alles te nemen en een deel van dat project te zien dat elk individu moet traceren om zijn deel te doen.
