Elke dag loopt deze lerares 2 uur en steekt 5 rivieren over om de school te bereiken waar ze lesgeeft
Hoeveel beïnvloedt de afstand tot het werk je dagelijkse leven? Wie weet hoeveel van jullie forensen zijn en elke ochtend een reis van één, twee of meer uren moeten maken om de werkplek te bereiken. In het leven moeten nu eenmaal offers worden gebracht. Als je dan het geluk hebt om de baan van je dromen te hebben, ben je nog gemotiveerder. Elizabeth Miranda woont op de Filippijnen en is een lerares op de lagere school die elke dag twee uur moet lopen om de school te bereiken en, alsof dit niet genoeg is, wordt ze gedwongen 5 rivieren over te steken. Een enorm offer dat de vrouw elke dag vrijwillig uitvoert om de kinderen van haar gemeenschap te onderwijzen.
Ondanks haar enorme inspanningen om elke dag naar school te gaan, is deze juf zelfverzekerd en is ervan overtuigd dat al haar offers worden beloond door het feit dat “haar” kinderen iets leren. Onderwijs is essentieel om uit de armoede te geraken waarin zoveel gemeenschappen zich bevinden, en Miranda hoopt dat haar verhaal verandering binnen haar gemeenschap kan brengen.
Miranda is de enige leerkracht die ertoe bereid is de kinderen in Sitio Barogante, in de westelijke provincie Mindoro, te bereiken, omdat het gebied extreem afgelegen is.
Haar reis, waarbij ze ook 5 rivieren oversteekt, duurt in totaal ongeveer 2 uur. Elke ochtend. En hoewel sommige rivieren gemakkelijk over te steken zijn, andere zijn dat juist niet en de vrouw heeft daar de hulp van andere mensen nodig. Om sommige rivieren over te steken, moet de lerares de zogenaamde "salbabida" gebruiken, kleine rubberen reddingsboeien, die de reis vergemakkelijken.
De school waar Miranda lesgeeft, is natuurlijk geen school die van alle gemakken is voorzien, zoals de Westerse scholen, maar een klein gebouw waar kinderen die samenkomen meestal niet eens te eten krijgen. Ondanks deze belangrijke tekortkomingen zijn de kinderen erg blij om naar school te gaan en Miranda is erg gemotiveerd om haar missie voort te zetten.
Er zijn dagen dat het moraal laag is en de vrouw in de verleiding komt om alles op te geven, maar elke keer dat ze de vreugde in de ogen van de kinderen ziet, krijgt ze weer hoop in de toekomst.
Met haar missie probeert de vrouw haar verhaal en de armoede waarin de kinderen van Sitio Barogante zich bevinden in de schijnwerpers te zetten, in de hoop dat de regering bruggen zal bouwen en, misschien, een betere en veiliger school voor iedereen.
Een verhaal dat veel moed en vastberadenheid toont.
