Ik ben niet gek hoor, ik pieker me alleen maar suf
Een angststoornis krijgt vaak het labeltje opgeplakt een ziekte te zijn die voortkomt uit onzekerheid of een karaktertrek die je heel makkelijk kunt veranderen. Het is een van de grootste ziektes van deze tijd. Het is een monster, en degene die er binnen eentje met zich meedraagt, verlamt hij. De kwaliteit van het leven van alledag wordt er anders door, in negatieve zin. We moeten niet te streng zijn voor mensen die lijden aan angststoornis, we moeten eens in hun schoenen gaan staan en hen een helpende hand aanreiken.
Mensen die deze veelvoorkomende aandoening hebben, zijn voortdurend bang voor zichzelf, ze zitten over hun onzekerheid en vaardigheden in. Als gevolg daarvan, ook voor gevaren van buitenaf. Elke keuze die genomen moet worden, groot of klein is al voldoende aanleiding voor mensen die in de greep van deze aandoening zijn, om emotioneel gezien te blijven hangen in hoe ze zich voelen. In veel gevallen wordt de angst heviger en soms erger door de stress die mensen met deze aandoening ervaren. De zichtbare symptomen die het meest voorkomen zijn regelmatige zenuwinzinkingen en dat ze niet in actie durven komen.
Wanneer de eerste tekenen van deze aandoening ontstaan dan zijn deze symptomen verder niet zo hevig. Maar externe omstandigheden zoals een drukke baan, geldzorgen, problemen thuis of een partner die niet goed voor je is, kunnen de toch al wankele gemoedstoestand verder verergeren.
Deze situatie kan ook leiden tot lichamelijke en psychosomatische klachten zoals regelmatig hoofdpijn en zelfs hart- en vaatziekten, want door de ontzettend gierende zenuwen hapert het systeem dat het bloed naar de aderen pompt. Anders gezegd is voortdurend angstig zijn juist een verdedigingsmechanisme dat in gang wordt gezet als we bedreigd worden door gevaar van buitenaf. Mensen met een angststoornis zijn echter niet gek, maar ze leven gewoon dagelijks met een aandoening waardoor ze niet rustig en normaal kunnen leven.
We moeten dus niet al te streng zijn naar en te gemakkelijk oordelen over deze slachtoffers. Zij zijn niet gek of zwak, het enige wat zij nodig hebben is om goed begrepen te worden. Ze hebben er enorm behoefte aan dat iemand een vriendelijke handreiking doet, een knuffel om hen zo te laten weten dat alles goed zal komen. En dat ze met hulp van een deskundig iemand, weer langzaam gaan zien dat de zon elke dag schijnt.
