Het heeft geen zin om je aardig voor te doen als we altijd wrok koesteren tegen anderen
Veel mensen, om niet te zeggen allemaal, hebben de neiging om zich heel anders voor te doen dan ze werkelijk zijn. Het doel is om bewondering en respect van anderen te krijgen, waardoor ze een boodschap geven die enigszins tegenstrijdig is met wat iemand voelt of denkt. De meest extreme gevallen zijn individuen met een slechte ziel die deze natuur maskeren door te bidden, de rol spelen van iemand die buitengewoon goed en spiritueel is.
Zonder het over de echt slechte mensen te hebben, heeft vrijwel iedereen, de een wat meer dan de ander, kanten van hun persoonlijkheid die niet altijd aangenaam zijn, maar desondanks blijven we in het openbaar een toneelstuk opvoeren, terwijl we privé heel anders zijn. Er is niets mis met niet altijd onberispelijk te zijn, niet voortdurend het goede en geluk van anderen te willen, omdat iedereen fouten heeft en niemand onberispelijk is. Het is misschien precies deze obsessie van nep-perfectie wat het grootste lijden is, een teken van de moderne tijd.
Dit wordt aangetoond door de veranderde en kunstmatige realiteit van de sociale media, waar we proberen om er op ons best uit te zien, waarbij we het idee krijgen compleet, vastbesloten, gelukkig, sereen, vriendelijk en perfect te zijn. Deze constante onderdrukking van hoe je echt bent, genereert onrust en voedt het.
Jezelf accepteren voor wat je werkelijk bent, is de eerste stap in het oplossen van innerlijke conflicten en het verkrijgen van echte innerlijke rust. Degenen die echt vrede hebben met zichzelf, zelfs de meest norse en opvliegende, kunnen hun beste kant ontketenen zonder het te verbergen, zonder te doen alsof. Misschien is het de fictie die meer weegt, niet denken altijd in de schijnwerpers te staan, gelovend dat je elke keer je best moet doen uit angst verkeerd beoordeeld te worden.
Maar wat heeft het voor zin om je als een goed mens te gedragen als er woede en wrok in je zit? We moeten trots zijn op onze diversiteit, want het is een rijkdom, zelfs als het ons asociaal of onaardig maakt. Leren hoe je de scherpe randjes van je personage kunt verzachten is als jezelf verbeteren, ontkennen betekent dat je het in een kooi houdt en voortdurend ongelukkig bent. Probeer het maar!
