Een van de leerlingen is doof: de hele klas leert gebarentaal zodat hij zich niet buitengesloten voelt
Het hebben van een handicap is een moeilijke conditie voor elk individu, vooral als de persoon in kwestie een kind is. Jezelf anders voelen, als abnormaal beschouwen, kan isolatie veroorzaken en een gevoel van een diepe ontoereikendheid ten opzichte van de samenleving. Integratie is een wederzijds proces, en het is in die geest dat de kinderen van een school in Sarajevo gebarentaal leerden om met hun dove klasgenoot te communiceren.
De protagonist van dit verhaal heet Zejd, een zes jaar oud Bosnisch kind, doof vanaf zijn geboorte. Ingeschreven in de eerste klas van de lagere school, merkte het kind dat hij voor het eerste grote obstakel van zijn leven stond, namelijk dat hij naar een klas ging waar niemand gebarentaal kende, zelfs de lerares niet.
In plaats van zich terug te trekken en hulpeloos toe te kijken tegenover het probleem, bedacht de lerares, Sanela Ljumanovic, om de taal van de doven te leren zodat ze met het kind kon communiceren. Een goed idee, een initiatief dat zeker waardevol is maar niet voldoende zou zijn om de situatie echt op te lossen.
Zo gezegd, zo gedaan, ook de rest van Zejd's klas nam lessen in gebarentaal, zodat iedereen met hem kon "praten". Dit werd met groot enthousiasme begroet door alle leerlingen, die het als een nieuw en opwindend avontuur beschouwden.
Na enige tijd en moeite hebben de klasgenoten van de jongen de basis van de gebarentaal geleerd, Zejd is gelukkig, hij voelt zich gemotiveerd en leert op zijn beurt geleidelijk lip te lezen, evenals andere vakken die op school worden geleerd.
Dit prachtige gebaar van liefde en solidariteit is het bewijs van het feit dat barrières in de meeste gevallen alleen in het hart en in de geest bestaan. Met een beetje moeite kan diversiteit worden omgezet in een kans op verrijking en groei.
We zijn allemaal verschillend, maar het concept van "normaliteit" is vrij relatief, het wordt bepaald door cultuur en samenleving, het is geen kwestie van geboorte. Het geheim is om te proberen een stapje richting onze naasten te zetten, zonder te wachten tot anderen al het werk doen. Op deze manier worden de afstanden verkort, de verschillen slechts vele manieren om dezelfde gedachte uit te drukken.
