Deze 16-jarige jongen laat zijn 71-jarige vrouw het huis niet uitgaan uit angst dat andere mannen haar van hem weg kunnen nemen
Het is niet ongewoon om te horen over stellen met een groot leeftijdsverschil, en hoewel het altijd normaal is geweest voor een man om een veel jongere vrouw te hebben, geldt dit de laatste jaren ook voor volwassen vrouwen met zeer jonge partners. Het verhaal van vandaag gaat iets verder dan wat nu door de samenleving wordt geaccepteerd. De bijzonderheid ligt in het feit dat deze keer het leeftijdsverschil tussen de jonge man en de volwassen vrouw 55 jaar is, zoals die tussen grootmoeder en kleinzoon.
Zijn naam is Selamet en hij is 16, haar naam is Rohaya en ze is 71 jaar oud. Als we alleen naar de cijfers kijken, zouden we vermoeden dat er iets anders dan liefde bij deze ongewone relatie zit. Misschien zou je denken aan een economisch gemak of een andere vorm van psychologische dynamiek die leidde tot deze verbintenis. Maar degenen die de twee kennen, zeggen dat ze heel gelukkig zijn en dat ze echt van elkaar houden. De net volwassen echtgenoot is zelfs zo jaloers op zijn bejaarde vrouw, dat hij zelfs de deur niet meer uitgaat om naar de kerk te gaan, uit angst dat iemand haar bij hem weghaalt.
Volgens de regels van de doctrine kunnen vrouwen geen kerkdiensten bijwonen, maar na de eerste moeilijkheden accepteerde de priester dat ook Rohaya aanwezig was, om de jongen ervan te overtuigen zijn geloof niet te verwaarlozen. Een relatie buiten de kaders die elke dag wordt geconfronteerd met blikken, opmerkingen en vooroordelen, maar die voortduurt, ondanks alles. In het begin was het moeilijk om de respectievelijke families deze speciale verbintenis te laten accepteren, maar dankzij hun toewijding en kracht van hun gevoelens konden ze ondanks de obstakels doorgaan. De "jonggehuwden" gingen naar Jakarta voor hun huwelijksreis en vertelden dat het geweldig was.
Hoewel de tijd niet aan hun kant staat, vooral voor Rohaya, heeft het echtpaar het altijd over de toekomst, ook over de mogelijkheid om kinderen te krijgen. Ze kozen zelfs de namen al: Putri Permata Sari, voor het geval het een meisje zou zijn, Andre Maulana, voor een jongetje!
De symbiose tussen de twee is voelbaar en zeer sterk, de een kan niet zonder de ander leven en ze brengen elk moment van de dag samen door. Helaas is Rohaya al voor verschillende vormen van fysieke uitputting naar het ziekenhuis gebracht, maar ondanks de duidelijke beperkingen en problemen gaat ze door, met moed en optimisme, en vooral... met liefde!
