Ouders, om kinderen op te voeden, moet je soms ook NEE kunnen zeggen!
De grillen, het gehuil en het geschreeuw maken een integraal onderdeel uit van het kind-zijn, we kunnen zelfs zeggen dat wanneer ze dit doen ze alleen "hun werk doen". Je kunt echter niet altijd meegaan met alle verzoeken en denken dat "ja" zeggen een nuttige strategie is om je kinderen te kalmeren, is absoluut een illusie. Integendeel, het heeft het tegenovergestelde effect, omdat kinderen beginnen te geloven dat ze de macht hebben om wat dan ook te krijgen.
Tegenwoordig zijn vaders en moeders bijna doodsbang om hun kinderen ontevreden te stemmen door uiteindelijk elke keer weer toe te geven. Het instemmen met elke wens is een gevaarlijke kortere weg, die degenen die geen zin of tijd hebben om hun kinderen op te voeden en hen de waarde van het onderwijs te laten begrijpen, nemen.
In plaats van kwaliteitsmomenten voor de kinderen te reserveren, houden ze hen bezig met een groot aantal activiteiten, waarbij ze bijna moeten concurreren met andere gezinnen die misschien kinderen hebben met meer capaciteiten. De kindertijd en jeugd is echter een periode waarin je ook verveling, nietsdoen, of gewoon jezelf wijden aan het spel, moet ontdekken.
Om de regels te veranderen en betere resultaten te krijgen, moet je leren hoe om te gaan met kinderen en dit op het juiste moment doen. Het is nutteloos om hen jouw redenen proberen uit te leggen wanneer ze een woedeuitbarsting hebben, je kunt beter wachten tot ze afgekoeld zijn!
Als je rustig met ze praat, kunnen ze begrijpen dat deze houdingen verkeerd zijn en dat als ze ermee doorgaan, dit betekent dat ze alleen zullen blijven zonder iemand die met hen wil spelen. Goede communicatie is ook een kwestie van houding en perspectief; een kind straffen door hem te vertellen dat hij slecht is, is contraproductief, omdat hij zelf het probleem niet is, maar zijn gedrag.
Elke uitdrukking, verbaal of fysiek, is een middel om een emotionele toestand te manifesteren, een natuurlijk en noodzakelijk iets. Het is alleen nodig om deze gevoelens in goede banen te leiden, om aan te tonen dat er naast huilen en schreeuwen andere manieren zijn.
Een geweldige manier om kinderen te leren meer gedisciplineerd te zijn, is huishoudelijke taken toe te vertrouwen, ze nuttig te laten voelen en verantwoordelijkheid te geven. Tot slot mogen we nooit vergeten om niet te veel van hen te eisen, omdat we het uiteindelijk over kinderen hebben. En onthoud dat elk moment van serieuze confrontatie moet worden afgewisseld met ruimtes die zijn gewijd aan spelen en ontspanning, om het kind de tijd te geven alles op zijn eigen manier te verwerken!
