Ik ben een "slechte" moeder: ik zeg vaak nee, ik heb regels en laat me helpen met klusjes
Hoe vaak hebben we onszelf beloofd, kijkend naar onze ouders, ons niet op dezelfde manier met onze kinderen te gedragen?
Maar bovenal proberen diegenen die zijn opgegroeid met strenge ouders die niet voldoen aan de behoeften van hun kinderen, zich zo veel mogelijk los te maken van het ouderlijk voorbeeld dat zij hadden.
Regels en opleggingen, "plichten" die moeten worden gerespecteerd, die "op een dag zul je het snappen..." die velen hebben gehoord. Maar hebben we echt begrepen hoe belangrijk het is om de regels te respecteren?
Een kind is niet alleen een kind, het is ook de som van de vele houdingen die het dagelijks absorbeert, het is de kleine volwassene in hem.
In vergelijking met toen we kinderen waren, praten we tegenwoordig steeds vaker over opvoeding door middel van een zachte discipline, gebaseerd op de overweging dat kinderen kleine mensen zijn.
Soms wordt het kind vrij gelaten en dit soort houding kan leiden tot een opvoeding met een gebrek aan regels.
En toch is het net zo belangrijk om vaste regels te hebben, om als empathisch te worden beschouwd.
Bepaalt de keuze om regels te stellen echt of je een goede of een slechte moeder bent? Kun je een moeder als slecht definiëren omdat ze regels oplegt, of omdat ze haar kinderen verantwoordelijk maakt voor klusjes die passen bij hun leeftijd, of omdat ze een tijdschema oplegt voor het naar bed gaan of een verbod van teveel snoep en chocolade eten?
Is een moeder slecht als ze kinderen naar voetbal of dansles brengt, ook al hebben de kinderen er die dag geen zin in, of als ze hen aanspoort om hun huiswerk te maken voordat ze mogen spelen?
Vele malen worden er duizend excuses verzonnen om geen beslissingen te nemen, om de kinderen geen autonomie of de verantwoordelijkheid voor hun eigen daden bij te brengen.
Iets afmaken waar je aan bent begonnen, het opruimen van speelgoed of de slaapkamer, het nemen van kleine stukjes verantwoordelijkheid op basis van de leeftijd, dit betekent je kinderen te laten groeien en zelfstandig te worden.
De wereld waarin we leven laat ons steeds meer streven naar succes en perfectie, dus het is belangrijk om kinderen de regels te leren respecteren, zelfs ten koste van mislukkingen. Vooral omdat door te falen je leert hoe je kunt verbeteren.
Het is niet door de kinderen op te sluiten dat we ze zullen beschermen en we ze tot betere volwassenen maken. Van fouten maken word je volwassen, het projecteert het kind naar de mogelijke moeilijkheden van volwassenheid.
Slechte moeders bestaan niet, omdat het goede moeders zijn die proberen grenzen te stellen en vaste regels geven; omdat regels belangrijk zijn en helpen om zelfstandig op te groeien.
