Een hond leefde wreed vastgebonden en verlaten: het gebaar van deze man leert ons allemaal een les
Er is een uitdrukking die gelukkig zowel uit de taal als uit de manier van doen verdwijnt: de betreffende zin is "behandeld worden als een hond". De betekenis is duidelijk denigrerend, alsof het bijna normaal of geoorloofd is om dieren te mishandelen. En toch is het onmogelijk om je zelfs maar voor te stellen om onschuldige, pure wezens kwaad te doen, in staat om alleen de nobelste gevoelens van de mens te belichamen.
Onlangs zijn enkele op het internet gepubliceerde foto’s de wereld rond gegaan, in hetzelfde voorval het slechtste deel, en ook het beste deel van de mens en hun relatie met viervoeters samenvattend. De scène in kwestie toont een wreed vastgebonden hond voor de ingang van een huis, alleen achtergelaten, zonder voedsel of water, veroordeeld als waakhond, gebruikt, en zoals eerder gezegd "behandeld als een hond".
In het filmpje zie je een man die het te hulp snelt, hem te eten geeft en hem bevrijdt. Het geluk van de pup is meteen zichtbaar als iemand hem opmerkt, hem een beetje aandacht en genegenheid schenkt, de enige dingen die deze buitengewone metgezellen vragen in ruil voor een immense liefde. Wanneer een hond een pact van affectie en loyaliteit met een persoon tot stand brengt, is het voor het leven en stopt het niet, zelfs wanneer het individu hem verraadt.
Er zijn geen goede en slechte honden, er zijn alleen gewelddadige of nalatige eigenaars. Een huisdier dat in een kooi opgesloten zit of aan een ketting vastzit, lijdt aan trauma's die zijn gedrag veranderen. Er zijn een aantal exemplaren die agressief worden omdat ze bang zijn, anderen zichzelf laten gaan en worden verdrietig en depressief.
Leven met een huisdier is een verantwoordelijkheid, er moet op worden gelet en een bak met voedsel en water is niet genoeg. Honden in het bijzonder zijn sociale wezens, ze hebben constante interactie en contact met hun mens nodig, omdat alleen op deze manier ze voelen dat ze compleet zijn en een doel hebben. Tegelijkertijd moeten ze zich vrij kunnen voelen, niet beperkt door een touw maar gebonden door een onzichtbare band die niet kan worden verbroken en die hen er altijd toe brengt terug te keren naar de armen van degenen die van hen houden.
In het gewone taalgebruik is er steeds minder de neiging om termen als “baasje” of “eigenaar” te gebruiken, maar liefkozend “pappa” of “mamma”. Deze trend dient eigenlijk alleen maar om mensen te helpen hun houding te veranderen, want uiteindelijk doen deze details er voor een hond niet zoveel toe, het gaat erom dat je echt van ze houdt.
