"Zelfs als je niet langer onder ons bent, zullen je kleinkinderen weten wie je was", een brief van een dochter aan haar moeder die naar de hemel is gevlogen
In het ideale gezinsmodel moeten ouders de tijd hebben die nodig is om hun kleinkinderen geboren zien worden en opgroeien, maar dingen gaan niet altijd zo. Soms verdwijnen mensen te snel en kunnen ze niet genieten van de immense vreugde om hun kinderen een nieuwe levenscyclus te laten zien, die op hun beurt vaders en moeders worden. Deze brief is geschreven door een vrouw, aan de oma die geen tijd had om haar kleinkinderen te leren kennen.
"Ik mis je mamma, ik wou dat je hier was, maar zelfs als mijn kinderen je nog nooit hebben ontmoet, beloof ik je dat ze je zullen leren kennen, omdat je hun oma bent. Je had ze graag willen zien toen ze werden geboren, om ze in bad te doen, om ze te zien lopen en ze hun hand te geven tijdens het wandelen in het park. Ik zou je zelfs midden in de nacht lastiggevallen hebben met telefoontjes omdat ik niet weet wat te doen met hoge koorts of wanneer ze niet stoppen met huilen. Jouw kleinkinderen zouden grappige namen voor je bedacht hebben toen ze begonnen te praten, waar je hartelijk om zou lachen.
Je zou je gerechten en heerlijke desserts voor hen hebben klaargemaakt, en we zouden allemaal samen zijn tijdens de feestdagen. Er zijn zoveel dingen die ik met je had willen doen toen ik me mijn complete en gelukkige gezin voorstelde, met jou in ons midden. Maar ik zal mijn best doen dat je er toch zal zijn en mijn kinderen alles over je te laten weten. Ik wil dat ze weten dat hun oma een buitengewone vrouw was, de persoon die me heeft geleerd wat ik weet, die mij opgevoed heeft en me heeft gemaakt tot wie ik ben, hun moeder. Ik wil met mijn kinderen elke herinnering delen die ik van je heb, zodat het ook die van hen worden.
Voor je kleinkinderen zul je niet alleen een foto in een lijstje zijn, je zult een stem hebben, een geur, zij zullen weten welk geluid jouw lach had en de ware kleur van je ogen in het zonlicht. Ze zullen je omhelzing in de mijne voelen, ik zal ze opvoeden met dezelfde waarden die jij me hebt gegeven, en ik zal ze laten zien welke ster je nu bent, zodat ze elke avond met je kunnen praten en weten waar hun beschermengel woont.
Je bent er nog, je bent nooit weggegaan, ik zie je in de trekken van mijn kinderen, in hun gebaren en in hun karakter. Ik heb je zo gemist mamma, op zo'n speciaal moment in het leven, maar ik heb geen wrok of verdriet, ik weet dat je ons ziet en over ons waakt. Je bezoekt me in mijn dromen, al is het maar voor een korte tijd, maar voordat je gaat, geef je je kleinkinderen een knuffel, dus uiteindelijk zullen we nooit echt gescheiden zijn.
Liefs, je dochter"
Het hart van een moeder dooft nooit, maar gaat van moeder op dochter over, zodat de lessen van het leven de komende jaren worden doorgegeven. Omdat oma’s dat zouden hebben gewild.
