Voor je beste vriendin die ver weg woont, maar die jou beter begrijpt dan de vrienden die je elke dag ziet
Te vaak wordt het woord "vriend" te gemakkelijk gebruikt, zonder onderscheid deze titel toe te wijzen aan praktisch alle mensen die zichzelf als iets meer dan alleen kennissen beschouwen. En toch is het een nobel adjectief dat een kwaliteit aanduidt, een rol die als een penseelstreek van kleur is te midden van een menigte grijs gekleurde individuen. Deze brief is voor de beste vriendinnen, die misschien ver weg, maar dichter bij elkaar zijn dan wie dan ook.
"Mijn beste vriendin, als ik me afvraag of het beter is om te zijn of te hebben, denk ik aan jou en dan antwoord ik "beide", als het betekent jou als mijn beste vriendin te hebben en ik op mijn beurt die van jou ben. We leven in verschillende landen, we zijn duizenden kilometers van elkaar verwijderd, maar toch voel ik dat je dichterbij bent dan wie dan ook.
In de stad waar ik woon, waar jij vroeger ook woonde, zijn er nog zoveel mensen die ik ken, zoveel andere vrienden, die over een paar minuten bij mij thuis zouden kunnen zijn, maar met wie ik nooit afspreek en die ik bijna nooit hoor. Wij twee blijven echter contact houden alsof er niets is veranderd, alsof je nog steeds op een steenworp afstand van mij woont.
We bellen elkaar minstens één keer per dag, en ook als we er geen tijd voor hebben, sturen we elkaar in ieder geval een bericht om te weten hoe het gaat. Wanneer ik je iets belangrijks vertel of iets dat me zorgen baart, eindigt het daar niet, je herinnert het je de volgende dag ook nog en je vraagt me altijd hoe het met me gaat.
Soms kun je meedogenloos zijn, maar altijd voor mijn eigen bestwil, en als ik te hard voor mezelf ben, laat jij me altijd lachen: "waag het niet kwaad te spreken over mijn beste vriendin”. Onder zoveel mensen die praktisch naast me staan, ben jij de enige persoon die ik echt aanwezig voel, die geeft om mijn geluk.
Het zou makkelijk zijn geweest om te verdwijnen, om het contact te laten verwateren, excuses te vinden zoals vele vrienden deden en doen die ik vaak op straat tegenkom en die me nauwelijks met een knikje begroeten, omdat ze haast hebben. Je bent er voor mij, zoals ik er voor jou ben, je hebt altijd tijd voor me of je vind het, en dit maakt me duidelijk dat ondanks de afstand, ik één van jouw prioriteiten ben en zal blijven.
Ik vraag me vaak af hoeveel van de mensen die mijn vriendinnen zijn uit gewoonte, dat ook zouden zijn als ik ze vandaag zou ontmoeten. Ik kan alleen maar zeggen dat jij dat zeker zou zijn, want nu als toen, zou ik altijd voor jou kiezen, als mijn beste vriendin."
Een ontroerende brief aan al die vriendinnen die, hoewel ver weg, in ons hart zitten en ons nooit, maar dan ook nooit alleen zullen laten!
