Man en vrouw brengen een heel bos tot leven door in 20 jaar tijd 2 miljoen bomen te planten
Een van de meest populaire en huidige slogans is "save the planet", een categorisch imperatief om het voortbestaan van iedereen te garanderen, maar ook een uitdrukking die een treurige ironie verbergt. Want de planeet moet wezenlijk gered worden van de mens, van zijn willekeurige uitbuiting van hulpbronnen en van vervuiling. Een van de meest verwoestende effecten naast het broeikaseffect is woestijnvorming, het verlies van enorme hoeveelheden groen erfgoed.
De FAO schat dat sinds 1990 meer dan 129 miljoen hectare bos is vernietigd, gelijk aan de oppervlakte van Zuid-Afrika. Er zijn er die tegenover deze schrijnende realiteit ervoor kiezen om niet inactief te blijven maar om iets te doen door hun steentje bij te dragen.
Een van deze is de Braziliaanse fotograaf Sebastiano Selgado die, samen met zijn vrouw Lelia Deluiz Wanik, een project van geleidelijke herbebossing heeft uitgevoerd in een voor het stel bijzonder dierbaar gebied, waar in het verleden het regenwoud domineerde en met de tijd terugliep tot een leeg en steriel gebied.
Een van deze is de Braziliaanse fotograaf Sebastiano Selgado die, samen met zijn vrouw Lelia Deluiz Wanik, een project van geleidelijke herbebossing heeft uitgevoerd in een voor het stel bijzonder dierbaar gebied, waar in het verleden het regenwoud domineerde en met de tijd terug werd gebracht tot een leeg en steriel gebied.
Dankzij dit onvermoeibare en moedige milieubewuste werk is de regio langzaam herbevolkt en herbergt nu 33 soorten zoogdieren, 293 plantensoorten, 15 soorten reptielen, 15 amfibieën en maar liefst 172 soorten vogels. Dankzij de wilskracht, het geduld en de liefde voor het land getoond door de Selgado’s was het mogelijk om een compleet ecosysteem uit het niets te reconstrueren.
Sommige defaitisten kunnen tegenwerpen dat het twee decennia duurde om dit resultaat te bereiken, een belangrijk deel voor het gemiddelde leven van een mens. De vraag is niet hoeveel er kan worden gedaan in hoeveel tijd, maar om het te doen voor toekomstige generaties.
Iedereen brengt een relatief beperkte tijd door op aarde, maar niet iedereen kan echt het verschil maken en een spoor achterlaten dat de eeuwigheid kan uitdagen. Misschien is het waar dat we de planeet van onszelf moeten redden, dus is het beter om dit zo snel mogelijk te doen, omdat de wereld uiteindelijk ons thuis is.
