We zijn niet langer in staat om van mensen houden, we gebruiken ze als objecten: welkom in het tijdperk van “relationeel consumentisme”
Ooit werden dingen niet weggegooid, ze werden gerepareerd, vandaag koop je iets, gebruik je het, en gooi je het weg. Je omringt jezelf met wat je niet nodig hebt en geeft weg wat nog steeds nuttig zou kunnen zijn, je koopt veel, je verspilt nog meer. Dit gedragsmodel conditioneert en vervuilt helaas ook de sfeer van sociale relaties, waardoor nutteloze en oppervlakkige interacties ontstaan. Affecties worden objecten en het tijdperk van “relationeel consumentisme” is nu ingehuldigd.
Het is moeilijk om de reden te verklaren waarom het zo complex is om dit alles te begrijpen. Er is niet slechts één enkele factor waar je naar kunt wijzen, er is geen slechterik die je de schuld kunt gevent, het is een complex van elementen die in de loop van de tijd ertoe hebben geleid dat individuen zichzelf transformeerden tot wat ze nu zijn. Komt het door sociale netwerken? Van de snelle en niet te stoppen dynamiek van digitale technologie? Natuurlijk hebben deze instrumenten hun bijdrage geleverd, maar uiteindelijk hebben we het over “hulpmiddelen”. Elke uitvinding kan een impact hebben op de werkelijkheid op basis van het gebruik dat ervan wordt gemaakt.
Misschien heeft in sommigen het relationeel consumentisme altijd bestaan en hebben nieuwe geëvolueerde hulpmiddelen het alleen toegestaan om te bloeien en aan het licht te komen. Het is een feit dat het steeds moeilijker wordt om vriendschappen of belangrijke relaties op te bouwen, die niet uitwisselbaar zijn en kunnen worden vervangen door "nieuwere modellen". Sommigen schrijven deze neiging toe aan ongebreidelde onzekerheid, aan de algemene perceptie van een verleden met fragiele wortels en een steeds donkerdere en vager wordende toekomst. Waarom zou je, bij gebrek aan zekerheid, iets duurzaams beginnen? We denken dat alles bestemd is om van het ene moment op het andere te vervagen.
Een van de ergste bijwerkingen van relationeel consumentisme is emotionele en affectieve onvolwassenheid. De angst om te lijden, om tijd en energie te verspillen, zorgt ervoor dat we tegenover elke kleine moeilijkheid ontsnappen, waardoor individuen geen fundamentele ervaringen hebben. Om te groeien, moet je ook door crises, conflicten en teleurstellingen gaan, in jezelf kijken, leren omgaan met je gevoelens en vergeven.
In een vergelijkbare samenleving is er geen echte uitwisseling of verrijking meer tussen mensen, met als gevolg dat we allemaal egocentrischer, onverdraagzamer, kinderachtiger, kort gezegd, slechter zijn. De oplossing zou kunnen zijn om minder te consumeren en meer een leven te leiden dat een beetje armer is wat betreft voorwerpen en rijker aan genegenheden.
