Depressie en angst zijn geen tekenen van zwakte, maar tekenen van een voortdurende strijd
Te lang werden stoornissen zoals angst en depressie onderschat, zowel op institutioneel als op sociaal vlak. Tegenwoordig hebben deze ongemakken de titel van echte ziektes verdiend, omdat ze worden erkend als belemmerende problemen. Ongeacht wat de wetgeving zegt, is er nog steeds veel onwetendheid en wantrouw over, in die zin dat het vaak wordt geminimaliseerd en eenvoudigweg als tekenen van zwakte of verzoeken om aandacht wordt beschouwd.
via healthline.com
Angstig of depressief zijn, betekent niet kwetsbaar zijn, maar eerder dat je te lang sterk bent geweest, hard strijdend tegen de moeilijkheden van het leven totdat al je emotionele en fysieke middelen uitgeput zijn. Dit type manifestaties van de psychologische sfeer beïnvloeden het zenuwstelsel door de chemie van de hersenen te beïnvloeden en te veranderen, dus het is geen kwestie van zelfsuggestie of overdrijving.
Niemand zou ooit een diabeet durven vertellen dat het voldoende is om te "reageren" om zijn ziekte te genezen, maar wanneer het om de geest gaat, wanneer het de ziel is die lijdt, is dit de manier waarop velen degenen die het slachtoffer zijn van deze problemen behandelen. Dit schept schaamte en verlegenheid tot het punt van het ontkennen van je malaise, alleen sluit dit ook de mogelijkheid uit om om hulp en genezing te vragen.
Iedereen kan worden beïnvloed door angst of depressie, zowel sterke persoonlijkheden als mensen die minder sterk zijn, op elk moment en zonder enig onderscheid. De bestaande vooroordelen geven ons het gevoel tekort te schieten, alsof we de wil, het karakter en de ruggengraat missen om deze “dwaze fantasieën” onder ogen te zien en te overwinnen.
De dingen zijn eigenlijk heel anders, omdat het emotionele kwaad niet vanzelf geneest, op dezelfde manier als een pathologie niet kan worden genezen of opgelost zonder de hulp van een specialist en passende specifieke remedies.
Depressie en angst zijn bijna altijd gezichten van dezelfde medaille. De eerste is leegte, duisternis, afwezigheid van prikkels, zowel van vreugde als van pijn, gebrek aan emoties, geen gevoel van dood of leven. De tweede is verlammende onrust, de angst voor angst, een dreigende paniek die altijd wordt gevreesd en waarvan je nooit enig idee hebt wanneer deze weg zal gaan.
Uit beide condities kan men echter uitkomen en terugkeren naar een volledig en normaal leven, men kan sociale relaties hebben en zijn eigen bestaan opbouwen. Angst en depressie zijn geen keuzes, maar als je stopt met schuldgevoelens of schaamte, kun je ervoor kiezen om te genezen, met de begeleiding van een therapeut en met de steun van mensen die echt begrijpen en respecteren wat je doormaakt.
