Dit is wat er gebeurt met de hersenen van je kind als je tegen hem schreeuwt
Ouderschap is de mooiste en meest ingewikkelde taak die er is, daar bestaat geen twijfel over. Het opvoeden en liefhebben van je kinderen impliceert ook weten hoe ze groot te brengen, helaas luisteren en gehoorzamen kinderen niet altijd met "goede manieren". Zo kom je in de verleiding om je stem te verheffen, met de bedoeling aandacht te trekken en respect te krijgen. Hoewel dit een weg is die velen hebben afgelegd, is deze misschien niet het meest geschikt voor het welzijn van kinderen.
Een hectisch leven, veel stress en vermoeidheid kunnen iemands geduld onder druk zetten, waardoor het moeilijk is om altijd je zelfbeheersing te behouden. Volgens een parallel onderzoek door de universiteiten van Pittisburgh en Michigan (bron onderzoek) kan schreeuwen tegen een kind ernstige gevolgen hebben voor zijn hersenen, zoals:
- Gedragsstoornissen. Kinderen die verbaal geweld hebben doorstaan ontwikkelen problemen bij het omgaan met emoties en gedrag ten opzichte van degenen die geen vergelijkbare ervaringen hebben gehad (agressie, slechte schoolprestaties, depressie, isolatie).
- Problemen met het zelfbeeld. Wanneer je altijd tegen een kind schreeuwt om gehoorzaamd te worden, zal hij denken dat hij niet geliefd of gewaardeerd wordt.
- Emotionele blokkade en angststoornissen. Als een kind een volwassene hoort schreeuwen, reageert het alsof hij zich in een gevaarlijke situatie bevindt door het stresshormoon te activeren en brengt het typische aanval-/ontsnappingsmechanisme op gang.
- Onevenwichtigheid tussen de hersenhelften. De twee hoofdsecties communiceren via de hersenbalk. In een staat van spanning is de bloedstroom in dit gedeelte van de zenuwvezels verminderd.
Ouders van nu kunnen over veel meer middelen en pedagogische kennis beschikken dan in vorige generaties, maar ze vervallen vaak in dezelfde fouten en bijna altijd om dezelfde redenen. De eerste is het onvermogen om de woede en frustratie die dagelijks worden verzameld, op de juiste manier te kanaliseren. De kinderen worden uiteindelijk de onbewuste uitlaatklep. De tweede reden is simpelweg de navolging van het gedrag dat de ouders op hun beurt hebben ontvangen, die zelfs geen alternatief in beschouwing nemen voor een systeem dat altijd is gebruikt. Opvoeden zonder schreeuwen is mogelijk, aanvankelijk kost het wat moeite, maar je zult later en wederzijds worden beloond.
