Wanneer een persoon overlijdt, blijft hij eigenlijk naast ons staan
Vroeg of laat komt de dag dat je gescheiden wordt van je geliefden. Het kan een familielid, een partner of een vriend zijn en wanneer dit gebeurt, moet je omgaan met gevoelens van leegte, verdriet en eenzaamheid. Het verliezen van iemand van wie je houdt is echter geen echt vaarwel, want op de een of andere manier blijft hij of zij dicht bij ons. Zelfs na het leven houdt de genegenheid die twee mensen bindt niet op te bestaan.
via exemplore.com
De dood is niet het einde maar het begin van iets magisch en mysterieus. Zelfs als we niet meer kunnen communiceren via de zintuigen, kunnen we elkaar op een veel diepere manier waarnemen. We vergeten vaak dat degenen die niet meer bestaan niet alleen iets van zichzelf achterlaten, maar ook een deel van degenen die overblijven wegnemen.
Op deze manier, bijvoorbeeld, dienen herinneringen aan diegenen die nog steeds op de wereld leven om die glimlach en dat geliefde gezicht te vinden, en voor degene die is overleden is het als het doorbrengen van hun reis zonder zich te vervelen. De stemmen worden ook door beiden gebruikt om de verbinding te behouden en naar elkaar te luisteren zonder een woord te zeggen.
Men laat een deel van iemands ziel aan de ander na, zodat niemand echt de last van een scheiding hoeft te voelen. Misschien zal het in het begin moeilijk zijn om het te accepteren en het vervolgens te begrijpen, maar uiteindelijk zijn we onszelf alleen even kwijtgeraakt, niet echt verloren.
Om deze reden moet iemand zich tijdens zijn bestaan zoveel mogelijk openen, leren kennen en liefhebben, omdat dit de manier is om een stukje eeuwigheid te pakken en er voor altijd deel van uit te maken.
Het einde van de reis is het bewijs dat magie deze dimensie helemaal niet heeft verlaten, integendeel, het laat zien dat er in alles iets heiligs en ongelofelijks is. Degene die vertrokken is, is pas begonnen op dat pad dat iedereen is voorbestemd om te beginnen, eerst om er zeker van te zijn dat alles klaar is wanneer de tijd rijp is om elkaar weer te ontmoeten.
Dit klinkt misschien als de klassieke troostende preek, een manier om die onvermijdelijke bitterheid te verzoeten, maar dat is het niet. Degenen die al verloren hebben, kennen het gevoel hun geliefden te vinden in een gedachte, in een droom op elk moment van de dag. Alles eindigt, maar alleen om echt te blijven duren.
