De buschauffeur ziet een bange hond in de regen en besluit hem in te laten stappen: een vrouw documenteert de tedere gebeurtenis
Er is geen wetenschappelijk bewijs nodig om te weten dat dieren een ziel hebben, zoals iedereen die een trouwe viervoeter heeft weet. Er zijn zoveel honden en katten, maar ze hebben geen thuis en wonen, of beter gezegd, ze overleven op straat met de grote en kleine uitdagingen van elke dag. Als je ze door de stad ziet dwalen, is het eerste instinct om ze iets te eten te geven, maar wat deze wezens echt nodig hebben, is een beetje liefde.
Dat bewijst wat er is gebeurd met een buschauffeur die werkt voor het openbaar vervoer in de provincie Jujuy, in het noordwesten van Argentinië. Het was een bijzonder regenachtige dag toen de bestuurder tijdens een normale rit, een hond zag die in een hoek zat, doodsbang voor onweer en bliksem. Ontroerd besloot Jorge, dit is de naam van de bestuurder, de onverwachte passagier aan boord te verwelkomen. Zodra de bus aan de kant stond en de deuren opengingen, interpreteerde de hond het gebaar als een uitnodiging om in te stappen en liet het zich geen twee keer herhalen.
De "goede Samaritaan" nam zijn nieuwe vriend meer dan 30 kilometer mee over de hele reis van het district Libertador naar Fraile Pintado en terug. Na een mooie rit stapte de hond bij dezelfde halte waar hij was vertrokken uit. De gebeurtenis werd vastgelegd door een passagier die getuige was van de hele scène en foto's maakte en deze vervolgens op het web publiceerde. Samen met de foto’s schreef de vrouw ook een bericht gewijd aan de vriendelijke chauffeur "Met dank aan Jorge voor zijn vrijgevigheid en medeleven voor deze hond”.
Het verhaal ging het web over en heeft veel visualisaties gekregen en werd veel gedeeld. Velen hebben opmerkingen achtergelaten waarin de goedheid van de mens wordt toegejuicht, er werd geschreven dat in de wereld steeds meer mensen de dierenkwestie ter harte moeten nemen. Ongeacht de verbazingwekkende actie uitgevoerd door Jorge, toont dit aan dat de hond in werkelijkheid geen voedsel of water wilde, maar slechts wat gezelschap en comfort in een moment van angst.
Dit zijn gevoelens die verder gaan dan het eenvoudige instinct dat aan dieren wordt toegeschreven, iets dat op een geweten lijkt en de aanwezigheid van een “hart” aangeeft.
