Een hond wacht weken totdat zijn baasjes terugkeren, ondanks dat de vlammen het hele huis hebben verwoest
We herinneren ons allemaal de tragische branden die in 2018 in Californië plaatsvonden: helaas is dit gebied constant onderhevig aan bosbranden vanwege de geografische conformatie van de grond en een zeer ernstige droogte waar geen einde aan komt.
Bij die gelegenheid kwamen de vlammen ook bij de bewoonde centra aan: mensen moesten haastig hun huizen verlaten en vergaten vaak iets van ongelooflijke waarde... Hun huisdieren.
Gelukkig was er één gezin onder de gelukkigen met een goed einde wat betreft deze vergeetachtigheid, hoewel veel honden heel wat hebben moeten doorstaan voordat ze weer bij hun baasjes terugkwamen.
U.S. Department of Agriculture/Wikimedia
Miguel en Madison zijn twee herdershonden die altijd in het gezelschap van hun familie hebben gewoond: maar toen de vlammen plotseling naderden, moesten hun baasjes het huis verlaten met alleen wat nodig was. In de chaos van het moment raakten ze de twee honden uit het oog en konden ze niet meer vinden.
Van herders is bekend dat ze ongelooflijk trouwe en beschermende honden zijn: ze blijven zoveel mogelijk op het voor hen bekende terrein, en verdedigen hun eigenaars tegen bedreigingen. Hun gehechtheid aan het "huis" is zo sterk dat ze niet naar onbekende plaatsen gaan, zelfs als alles om hen heen een hoop as is.
Andrea Gaylor en Shayla Sullivan waren wanhopig op zoek naar hun honden: ze hoopten hen terug te vinden, ze baden dat ze gezond waren en dat ze het vuur hadden overleefd.
Miguel werd kort daarna gevonden en naar de eigenaars gebracht, maar van Madison was er helaas nog steeds geen nieuws.
Toen het verwoeste gebied weer veilig en vrij van vlammen was, kwamen een aantal hulpverleners langs voor een patrouille: het was toen dat, te midden van de rook en de overblijfselen van de verkoolde huizen, ze een hond op het as zagen liggen. Het was Madison. Weken na het evacueren van het huis, was ze daar gebleven op de plaats waar ze woonde met haar familie, in afwachting van het weerzien van haar baasjes.
Hulpverleners boden voedsel en water aan, maar het lukte hen niet Madison naar een veiliger plek te brengen: ze weigerde zich te verplaatsen.
Pas enkele weken later had het gezin de gelegenheid om terug te keren naar waar hun huis ooit stond: toen ze aankwamen, konden ze hun ogen niet geloven. Daar was Madison! Ze had al die tijd op hen gewacht, ondanks haar honger, dorst en de vreselijke lucht!
We kunnen wel stellen dat het gezin nu echt herenigd is en gelukkig zijn dat ze allemaal gered zijn van de gevaren van het vuur: een mooi verhaal met een happy end in een tragische context waardoor het nog hartverwarmender is!
