Als kinderen rumoerig en vol energie zijn, betekent dit gewoon dat ze gelukkig zijn
De kinderwereld is een fascinerende dimensie, een realiteit die verandert terwijl het individu groeit en zijn eigen persoonlijkheid vormt. Het karakter van elk kind wordt gevormd door de verkenning, de ervaringen, de kleine en grote prestaties van elke dag. Op deze manier worden informatie en kennis versterkt, worden bevestigingen en zelfstandigheid verworven, oftewel, wordt het groot. Hoe kunnen we begrijpen of onze kinderen ook gelukkig zijn?
Het antwoord kan eenvoudiger zijn dan je denkt. Het geluid, het geschreeuw, het feestelijke rumoer is bijna altijd een teken van een goede gezondheid en een uiting van vreugde. Kinderen hebben geen filters, dus ze drukken hun innerlijk explosief uit en zonder terughoudend te zijn. Als er iets mis is, huilen ze of gaan ze zeuren, als alles in orde is lachen ze, schreeuwen en spelen ze met veel geluid.
Een kind dat niet bang is om zijn emoties te tonen, is gezond en op de juiste weg om een uitgebalanceerde volwassene te worden, en zeker niet onderdrukt. Het is bekend dat kinderen de gewoonte hebben om in zichzelf te praten, te zingen, te mompelen en geluiden te produceren, ook als niemand ze in de gaten houdt.
Dit is hun manier om zichzelf te testen, rust te vinden, zich te kalmeren, de spanning los te laten en te experimenteren. Een kind dat de autonomie ontdekt om zijn eigen stem te produceren of te fluiten, zal dit vaak doen omdat hij daaruit tevredenheid en dankbaarheid van controle put.
Actief zijn is dus prima, maar wees voorzichtig wanneer het “hyperactief” wordt, dat wil zeggen dat de mogelijkheid om expansief te zijn geen teken van geluk is, maar alleen rusteloosheid als gevolg van het onvermogen om de energieën te beheersen. In dit opzicht is het altijd goed om te zien hoe je kind met anderen omgaat en hoe het zich alleen gedraagt, om te zien of er iets mis is.
Het verband tussen lawaai en vreugde sluit niet uit dat ook de rustigste kinderen even tevreden en gezond zijn. De laatste hebben eenvoudigweg een ander temperament en een andere manier om naar buiten toe over te brengen wat ze voelen en denken.
Er is een dunne lijn tussen welzijn en ongemak, omstandigheden die vaak op dezelfde manier samenvallen en zich manifesteren. Dus een stil kind kan zowel gelukkig als introvert zijn, een luidruchtige kan zowel sereen als opgewonden zijn. Het is aan de ouders in de eerste plaats en aan de opvoeders de taak om problemen op te sporen en hen in de kiem te smoren voor de bestwil van de kleintjes.
