5 dingen die de neiging hebben radicaal te veranderen wanneer ouders overlijden
In gezonde gezinnen zijn ouders de wortels van elk individu, het referentiepunt, de meest dierbare aanwezige in het leven zolang je je kunt herinneren. Hoewel deze band heel sterk en speciaal is, komt de dag waarop je voor altijd afscheid van hen moet nemen en een immens leed ervaart. Te vaak beseffen we wat een schat we bezaten pas toen we het verloren. Hier wordt je mee geconfronteerd als dat gebeurt.
- Luisteren naar iemand die over zijn ouders praat. Het zal toevallig gebeuren dat je anderen hoort klagen over hoe moeders of vaders te ongerust of verstikkend zijn, en dit zal gevoelens van woede en jaloezie teweegbrengen. Je zult denken aan het feit dat deze mensen gelukkig zijn om nog steeds een familie te hebben en tegelijkertijd dom zijn om het niet te beseffen.
- Je brengt de feestdagen vol melancholie door. Tijdens de feestdagen zal de afwezigheid van de ouders nog sterker worden waargenomen, de dagen lijken erg lang en betekenisloos.
- Je hebt niemand om goed nieuws te vertellen. Wanneer er belangrijk nieuws, kleine en grote prestaties in het leven zullen zijn, zullen we dat natuurlijke instinct moeten onderdrukken om de dierbaarste mensen te bellen om hen erover te vertellen.
- Vaarwel tegen een deel van jezelf zeggen. Het loslaten van je moeder en vader betekent een stukje van je leven, je ziel begroeten. Niets zal hetzelfde zijn als voorheen, we zullen het moeten accepteren en we zullen nooit meer dezelfde persoon zijn.
- Het absorberen van een verwoestende pijn. Het verdriet en de leegte die zijn achtergelaten door het verlies van ouders zijn groter dan je innerlijke bronnen. Ook de tijd zal het niet kunnen helen, je moet er alleen mee leren te leven.
Niets kan je voorbereiden op een soortgelijke gebeurtenis en er is geen remedie om het kwaad te verlichten dat je gedwongen zult worden te ondergaan. Het enige dat je kunt doen is om van je gezin te houden met elke vezel van je wezen, zonder jezelf te sparen en zonder te denken dat er altijd tijd zal zijn om dingen te zeggen of te doen. We moeten onze affectie tonen aan onze ouders elke keer als we de kans krijgen.
Dit zal niet dienen om je beter te laten voelen, maar je zult tenminste niet dat ondraaglijke gevoel ervaren dat je niet genoeg hebt gegeven, dat je die zegen niet genoeg hebt gewaardeerd, die engelen met het gezicht van moeder en vader die naar de aarde zijn gestuurd.
