5 veelgemaakte fouten waarmee de ouders van vandaag hun kinderen verwend en onbeschoft maken
Een van de clichés is dat de kinderen van tegenwoordig verwender zijn dan vorige generaties. Dit is niet afhankelijk van een "genetische aanleg", maar eerder van een combinatie van oorzaken. De sociale gewoonten, de media, de omgangsvormen en de tekortkomingen van het onderwijssysteem hebben zeker een zekere invloed, maar de zwakke schakel zijn vaak de ouders. Sommige specialisten in pedagogie wijzen op de volgende gedragingen als schadelijk:
• Het gezag van anderen kleineren. Figuren zoals opvoeders en leraren hadden ooit carte blanche en konden het zich veroorloven om kinderen discipline bij te brengen. Tegenwoordig staan ouders niet toe dat iemand hun kinderen berispt, straft of corrigeert, waardoor zij zich bevoegd voelen om zich slecht te gedragen.
• Jezelf verwaarlozen. Kinderen staan op de eerste plaats maar niet altijd. Ouders die zich met lichaam en geest inzetten om alleen aan hun behoeften te voldoen, en zichzelf vergeten, veroorzaken uiteindelijk schade aan hun mentale en fysieke gezondheid.
• De makkelijkste weg kiezen. Om te voorkomen dat kinderen een driftbui krijgen, gebruiken ouders vaak "trucs" zoals ze voor de tv te zetten, de smartphone te geven of ze een kado te geven, zelfs zonder dat ze het verdiend hebben. Kinderen moeten leren geduldig te zijn, zichzelf af te leiden met hun verbeelding of in het slechtste geval de gezonde oude "verveling" opnieuw te ontdekken.
• Te toegeeflijk zijn. Het vervullen van de wensen van je kinderen is prima, maar je mag geen slaaf van hun wil worden uit angst dat ze huilen of boos worden.
• Elk gedrag goedpraten. Klein zijn kan geen alibi zijn voor elke ondeugd of bevlieging. Op deze manier worden kinderen aangemoedigd om dit gedrag te herhalen zonder verantwoordelijkheid te nemen voor hun eigen acties.
Kortom, liefde mag nooit ontbreken, maar hetzelfde geldt voor respect voor regels en rollen. Wanhopig naar je kind rennen zodra het erom vraagt of zichzelf pijn heeft gedaan is geen teken van genegenheid maar een overdaad aan ijver, een angst om de toestemming te verliezen of om niet aan de ouderlijke status te voldoen. De obsessie om kinderen ten koste van alles te plezieren is een slechte investering omdat gevoelens onvoorwaardelijk worden beantwoord.
Er gebeurt niets als we soms eens "nee" zeggen of als het uitgedrukte verlangen niet onmiddellijk wordt gerealiseerd. Alleen op deze manier kunnen kinderen worden opgevoed die weten hoe ze zich moeten gedragen in elke context, en zullen ze zelfstandige, onafhankelijke en productieve leden van de samenleving worden.
