Als je denkt dat katten asociaal zijn, is het meer waarschijnlijk dat je dat zelf bent: dat zegt de wetenschap
Het lijkt misschien ongelooflijk, maar er zijn nog steeds mensen op de wereld die geloven dat katten solitaire en gereserveerde dieren zijn, en zelfs terughoudend om met mensen om te gaan.
Hoewel de wetenschap al eerder heeft laten zien dat katten er de voorkeur aan geven meer tijd met mensen door te brengen dan met eten of spelletjes, moest het opnieuw ingrijpen om de mythe van de afkerige kat te ontkrachten: deze keer waren het de onderzoekers van de Oregon State University die de wens van katten om met mensen in contact te komen, meer afhangt dan wat dan ook van de aandacht die ze krijgen en van de context van de oorsprong van de katten, in plaats van hun mate van vertrouwdheid met de persoon in kwestie.
De studie, gepubliceerd in Behavioral Processes, betrof 46 katten - de helft afkomstig van de cattery en de helft huiskatten - in twee experimenten, om het belang te evalueren dat toegewijde aandacht, afkomst van de kat en bekendheid hebben bij het bepalen van de mate van socialiseren van katten; dit alles gekwantificeerd in termen van samen doorgebrachte tijd en frequentie van miauwen.
Tijdens het eerste experiment brachten de katten een paar minuten door met een persoon die eerst niet sprak en niet bewoog, en hen vervolgens riep en aaide; de tweede test, identiek aan de eerste, onderzocht echter alleen huiskatten en hun baasjes.
Het bleek dat hoe vaker ze werden geroepen, hoe meer de katten de man benaderden - oftewel dat de aandacht een grotere invloed heeft bij het bepalen van het socialiseren van de katten. Bovendien hebben de katten zonder baasje aangetoond dat ze meer tijd willen doorbrengen met degenen die knuffelen en aaien, misschien omdat ze meer behoefte hebben aan knuffels.
Volgens Kristyn Vitale, een van de onderzoekers, "duidt deze reeks tests erop dat huiskatten het niveau van menselijke aandacht herkennen en hun gedrag daarop aanpassen, omdat ze gevoelig zijn voor menselijke sociale signalen". Aan de andere kant hadden andere onderzoeken de ontvankelijkheid van de kat voor menselijke communicatie al aangetoond: beweging van de handen, toonhoogte en humeur. Dit betekent dat katten niet asociaal zijn, maar de mensen, die weinig affectie of interesse tonen, hun sympathie niet opwekken.
Bovendien lijkt het karakter van elk exemplaar een belangrijkere factor dan de bekendheid met de persoon, als het gaat om katten-expansiviteit.
Kortom, niets dat de authentieke liefhebbers van katten niet al begrepen hadden, na jaren doorgebracht te hebben in het gezelschap van dit schattige dier, zo trots onafhankelijk, maar ook lief knuffelig.
