De vader verlaat haar 5 dagen na de geboorte: een paar jaar later leert ze de wereld de waarde van liefde
De liefde van een moeder voor haar kind is uniek en speciaal, en weet elke hindernis, barrières van onverschilligheid en bergen van vooroordelen te overwinnen, die recht naar het hart komen; omdat de blik van een kind een blik van liefde is en niets anders kan zijn.
Er zijn zoveel bijzondere verhalen dat de vlam van hoop in de goedheid en grootheid van de mensheid in ons blijft branden; zoals die van Stephanie en haar dochter Hanna Grace die het syndroom van Down heeft, het leven van haar moeder verlichtte.
Stephanie Mullowney was een zorgeloze vrouw die in Maui, Hawaii aan couch surfing deed, maar plotseling veranderde haar leven dramatisch. Het gebeurde toen ze, zwanger, terugkeerde naar haar geboortestad, in Tennessee, om te bevallen: de dag dat ze haar dochter Hannah Grace op de wereld zette, is de wereld voor altijd met veel verschillende kleuren geverfd. Niets kon haar voorbereiden op dat kleine bundeltje die, toen ze voor het eerst op haar borst werd gelegd, haar aankeek met haar amandelvormige ogen, in haar moeder heel haar universum zag; en het was liefde op het eerste gezicht voor Stephanie.
Ze begreep dat haar dochter een geschenk van God was. "Ja, mijn mooie meisje, ik wist dat je een engel was. Toen Jezus jou maakte, gaf hij je iets heel zeldzaams. Het is een geschenk voor deze wereld, hoewel sommigen het misschien niet beseffen". Het geschenk waarover Stephanie spreekt is een extra chromosoom 21, en Stephanie vraagt zich af "hoe God zoveel liefde heeft in dat microscopische chromosoom heeft gedaan", maar weet de reden: om anderen te leren onvoorwaardelijk lief te hebben.
Hun leven samen begon echter niet op een eenvoudige manier, integendeel: net geboren, werd Hannah gediagnosticeerd met 3 gaatjes in het hart en een mogelijke leukemie. Voor Stephanie was het een zware slag, ze was doodsbang; bovendien verliet de vader hen vijf dagen na de geboorte van zijn dochter: hij was ook bang, maar in tegenstelling tot Stephanie zag hij geen geschenk in zijn dochter. Voor Stephanie was het leerzaam: "Hij leerde me dat terwijl sommige mensen met verschillende vermogens worden geboren, anderen ervoor kiezen om" beperkingen" te begunstigen waarmee ze niet zijn geboren, en hij koos een blind hart".
Maar Stephanie en Hannah zijn niet alleen: haar familie steunt hen en tante Anita begeleidt hen naar elke afspraak van de oncoloog en cardioloog. Zonder een baan onderhoudt Stephanie zichzelf dankzij de hulp van haar ouders en een overheidsprogramma; een heel moeilijke periode, waarin ze zich verborg voor haar kleine meid om te huilen, om de kracht van haar moeder niet in twijfel te trekken.
En met vastberadenheid bouwt Stephanie een nieuw leven op voor zichzelf en haar dochter. Ze verhuizen naar een kleine boerderij, hun huis, ook al sliepen ze in eerste instantie op een matras op de vloer. Op haar werk raadt haar baas, kijkend naar de honderden foto's die Stephanie met haar iPhone neemt, haar aan om een echte camera te kopen, omdat "je talent hebt".
Dat doet Stephanie kort daarna; en besluit een site te openen waar foto's kunnen worden gepubliceerd, hun leven kan worden verteld en de samenleving gevoelig kan worden gemaakt voor het syndroom van Down: Paperdolls Photography. Het is maart 2016 en minder dan een week na het publiceren van haar eerste collectie - American Beauty - ontvangt Stephanie telefoontjes en e-mails uit de Verenigde Staten, Australië, Brazilië en Canada van mensen die geïnteresseerd zijn in haar werk; op 2-jarige leeftijd maakt Hannah Grace haar tv-debuut en binnenkort wordt Stephanie een fotograaf die over de hele wereld bekend is.
Maar haar mooiste werk, het meesterwerk van haar leven, blijft haar dochter, haar geweldige Hannah Grace: alleen zij slaagt erin haar elke dag een oneindige liefde en vreugde te geven - en Stephanie zal nooit ophouden God dankbaar te zijn voor dit grote, uitzonderlijke geschenk uit de hemel.
