De romantische legende van het ontstaan van de tulp, de bloem van de lente en de liefde
Oorspronkelijk afkomstig uit het Midden-Oosten, verspreidde de tulp zich rond halverwege de jaren 1500 naar Turkije. Daar werd de tulp ontdekt door de Oostenrijkse ambassadeur die hem naar Wenen bracht, van hieruit arriveerde hij in Parijs en uiteindelijk in Nederland waar het een echte business werd. De bijzondere schoonheid van de bloem in combinatie met de nieuwigheid van het moment, maakte van de tulp in een zeer korte tijd de meest geliefde en gevraagde door de edelvrouwen in heel Nederland en vervolgens in heel Europa.
Begin 1600 werd het exemplaar een van de belangrijkste exportproducten van Nederland, en werd de protagonist van de beroemde "bollengekte", de eerste speculatieve gebeurtenis gedocumenteerd in de geschiedenis van het kapitalisme. De bloem is ook gekoppeld aan een triest verhaal verteld in de beroemde verzameling korte verhalen uit "Duizend en één nacht".
De legende vertelt over een jonge man genaamd Shirin en zijn geliefde en mooie Ferhad, een grote passie maar voorbestemd om vroegtijdig te eindigen. Op een dag vertrok Shirin op zoek naar fortuin en liet zijn aanstaande bruid achter in de hoop rijk terug te keren. Het meisje wachtte lang, de jaren gingen voorbij maar haar Shirin keerde niet terug. Gebroken door pijn en nostalgie besloot Ferhad op zoek te gaan naar haar geliefde, maar tijdens haar reis door de woestijn, als gevolg van vermoeidheid, viel ze flauw op de scherpe stenen.
Uitgeput door de lange reis en verzwakt door ernstige verwondingen, begon Ferhad wanhopig te huilen, omdat ze wist dat ze het niet zou overleven en haar geliefde Shirin nooit meer zou zien. Haar tranen vermengden zich met bloed, vielen druppel na druppel op het droge woestijnland en veranderden in prachtige rode bloemen, de tulpen. Sindsdien staan de bloemen elk voorjaar weer in bloei om aan die ongelukkige liefde te herinneren.
https://unsplash.com/photos/zW...
Er zijn ook andere legendes rond deze magische en mysterieuze bloem. Een van deze spreekt over het offer van een jonge man die zichzelf heeft gedood vanwege de pijn van een onbeantwoorde liefde, zodat de tulpen uit zijn bloed ontstonden. Volgens een andere bron zijn tulpen de bloemen die de odalisken uit de haremtuinen gooiden, en hen wijdden aan hun ware verloren liefdes. Tenslotte lijkt het erop dat de tulp ook de bloem is die de maharadja naar een van de vele concubines in de harem gooide om de uitverkorene aan te duiden die de eer had gehad de nacht met hem door te brengen. In elk geval is één ding zeker: de tulp was en is nog steeds de bloem van de liefde.
