Sommige mannen worden nooit volwassen: op een gegeven moment bederven ze
Het leven is een voortdurende verandering, elk tijdperk heeft zijn stadia van het vestigen van de persoonlijkheid, als een voorbereiding op wat later komt, totdat een mens zijn volledige volwassenheid bereikt. Er zijn individuen die, door keuze of noodzaak, snel "groot worden", maar anderen die pas heel laat dit doel bereiken, er nooit toe komen of proberen het zo lang mogelijk uit te stellen. De laatste zijn de zogenaamde "eeuwige Peter Pans".
via standard.co.uk
Opgroeien is een proces dat zijn loop en natuurlijke weg moet volgen, dus het is niet goed om enkele stadia over te slaan zonder te genieten van de zorgeloosheid van de kindertijd en de jeugd, noch te weigeren te groeien door vast te blijven zitten. In het tweede geval hebben we te maken met egoïstische mannen die alleen weten hoe ze zich op zichzelf moeten concentreren, op hun eigen behoeften en niet denken dat iemand anders buiten hen kan bestaan.
Individualiteit moet worden gecultiveerd en beschermd zolang men in die bestaansperiode is waarin men zichzelf leert kennen en capaciteiten en grenzen begrijpt. Maar als we verzanden in zelfverheerlijking, lopen we het risico niet verder te gaan. Zelfs de minder gevoelige mensen kunnen op een bepaald moment waarnemen dat er iets ontbreekt of niet werkt, omdat de mens niet is gemaakt om in eenzaamheid te leven, maar om relaties en sociale contacten aan te gaan.
Zich confronteren met anderen houdt echter in dat men verder gaat dan de eigen dimensie, met iemand "rekening moet houden" en niet alleen met zichzelf. Voor de chronische onvolwasenen komt elke band, liefde of vriendschap, die zorg, aandacht en verantwoordelijkheid vereist, neer op een echte gevangenis. Denken dat je deze mensen met genegenheid kunt veranderen, om het beste deel van hen wakker te maken, blijkt vaak gedoemd tot mislukken.
Degenen die oud worden zonder te groeien, zijn ook veroordeeld tot ongelukkig zijn, omdat ze nooit de fysiologische transformaties van hun lichaam zullen accepteren, zoals rimpels, grijs of uitvallend haar en het verlies van vorm. Een "veertig jaar oude tiener" zal dit alles met ongemak ervaren en de frustratie op de mensen om hem heen afreageren.
Je kunt iemand niet dwingen om te groeien omdat volwassenheid een daad van bewustzijn moet zijn. De enige mogelijke strategie om met een Peter Pan om te gaan is om hem met rust te laten, hem voor zijn fouten te plaatsen en misschien zal hij op deze manier in staat zijn om wakker te worden, de realiteit onder ogen te zien, en zal hij er uiteindelijk misschien voor kiezen volwassen te worden.
