Kinderen raak je niet "kwijt" op straat, maar binnen de muren van je huis
De gezinsomgeving heeft een beslissende invloed op de intellectuele en emotionele ontwikkeling van kinderen. Er kunnen ook gevallen zijn van gezonde jongeren die zijn opgegroeid in disfunctionele gezinnen of problematische kinderen die in een huis wonen vol liefde en harmonie, maar dit zijn meestal "uitzonderingen op de regel". In de meeste gevallen is het individu het product van de context waartoe hij behoort, zodat het niet aangepast zijn in de buitenwereld betekent dat iets thuis niet goed werkt.
Schoolinstellingen hebben zeker de plicht om jongeren te begeleiden en op te voeden, maar het is de familie die in hun gedachten de cruciale waarden van respect, empathie, het juiste en het verkeerde op zich moeten nemen. Vaak wanneer de school de ouders "berispt" om hen te vertellen over het gedrag van hun kinderen, reageren ze negatief, strak en gesloten. Ze denken dat de genegenheid of het vermogen om hun kinderen op te voeden in twijfel wordt getrokken. Het negeren of weigeren van advies, een extern standpunt, betekent het ontkennen van iemands verantwoordelijkheid, de mogelijkheid van verbetering uitsluitend.
In plaats daarvan moet een echte samenwerking tot stand worden gebracht tussen ouders en leerkrachten, die gericht is op de groei van jonge mensen, zowel binnen als buiten het klaslokaal. Een moeder of vader die het werk van een opvoeder boycot, voedt de ellende van het kind en zorgt ervoor dat het blijft "verdwalen". De beperking van de school is dat kinderen en jongeren het vaak als een despotische organisatie identificeren die onnodige en vervelende verplichtingen en regels oplegt. Hier speelt de rol van het gezin een rol, in een poging om de redenen en de positieve waarde van een goede opleiding, respect en een goede sociale samenleving beter te begrijpen.
De echte gidsen zijn niet de bevelen, de instructies, het "ja" en het "nee", afhankelijk van de behoefte. Liefde, geduld en begrip zijn de ingrediënten om een gezonde persoonlijkheid te voeden, een gelukkig kind zal dan later een "gevonden" volwassene zijn.
