Waarom is het voor sommige mensen zo moeilijk om toe te geven dat ze ongelijk hebben?
Vroeg of laat, ten goede of ten kwade, maken we allemaal fouten, soms klein, andere zijn erg groot. Ongeacht de ernst ervan, hangt het allemaal af van ons vermogen om de situatie te accepteren en toe te geven dat we een fout hebben gemaakt. Fouten maken is nooit prettig omdat het erop wijst dat je de dingen niet goed hebt kunnen inschatten, in de praktijk jezelf ter discussie stellen.
Als er aan de ene kant mensen zijn die geen moeite hebben om hun verantwoordelijkheid te erkennen, zijn er aan de andere kant mensen die gewoon geen fouten kunnen toegeven en het nooit zullen doen. De reden voor dit gedrag is gerelateerd aan hun ego, hun zelfrespect. Deze mensen hebben in de praktijk een uiterst fragiele persoonlijkheid en het ontkennen van het bewijs is voor hen net zo noodzakelijk als ademhalen. Voor hen is het erkennen dat ze ongelijk hebben, alsof ze zichzelf bedriegen.
Een fout bekennen zou zo'n zware realiteit zijn dat het hen zou breken. Altijd is de ontkenning van de waarheid, vooral wanneer het iets delicaats is, een van de meest gebruikelijke verdedigingsmechanismen die worden aangenomen door mensen met een zwak psychologisch gestel of ernstige onopgeloste conflicten.
Een ander effect van ontkenning van de werkelijkheid kan bijvoorbeeld het vertellen of zelfs "zichzelf vertellen" over leugens zijn terwijl het "de eigen waarheid" ondersteunt. Het kan gebeuren dat je vaker dergelijke personen tegenkomt dan je denkt, maar ze niet echt herkent. In veel gevallen wordt deze manier van zijn en leven verwisseld voor een vertoning van besluitvorming en zekerheid.
In werkelijkheid ondersteunen mensen die erop staan een versie te verdedigen niet alleen hun positie, maar hebben ze eenvoudigweg geen keus. Iets in hen dwingt hen om het te doen, ze moeten anderen en zichzelf bedriegen om in lijn te blijven en zich niet te hoeven verontschuldigen. Psychologisch verzet is in geen geval een teken van kracht maar integendeel een uiting van onzekerheid en angst.
We moeten het vermogen ontwikkelen om het gedrag van een persoon in verschillende situaties te observeren, alleen op deze manier kunnen we begrijpen met wie we te maken hebben. Wanneer een van deze fragiele individuen wordt geïdentificeerd, is het belangrijk om te onthouden dat hun aandringen geen kwaad opzet is en dat het niets met ons te maken heeft.
