Liefde voor kinderen wanneer ze klein zijn, is de meest pure en oprechte die bestaat
Iedereen die ervaring heeft met het moederschap of het vaderschap kent het soort genegenheid die je voelt als de kinderen nog klein zijn. Voor degenen die nog geen ouders zijn, kan het moeilijk zijn om het te begrijpen, maar op de dag dat je ouder zult zijn, zul je een niveau van liefde bereiken dat tot dan toe onbekend was.
Er zijn natuurlijk grote verantwoordelijkheden, maar het is ook het grootste geschenk, namelijk dat je de wereld opnieuw kunt zien door de ogen van je kinderen.
via bebesymas.com
Wanneer je moeder of vader wordt, vergeet je bijna hoe het leven daarvoor was, je kunt je niet langer voorstellen wat het betekent om geen ouder te zijn. Eigenlijk ben je niet meer hetzelfde als voorheen, maar wil je er ook niet meer naar terug. Als ouders leren we wat het betekent om lief te hebben met elke vezel van je wezen, jezelf opzij te zetten en bereid te zijn alles te geven voor het geluk van je kind. Wie er niet was en nu wel, is een deel van ons geworden, en zal dat voor de rest van onze dagen zijn.
Hoe is zo'n klein wezen erin geslaagd zo snel zo'n grote ruimte in beslag te nemen? Het antwoord op deze vraag is snel gegeven wanneer je de blik van een kind ontmoet wanneer het nog erg klein is. Zijn ogen doen ons begrijpen dat we zijn wereld zijn, in die ogen, in die kleine knuffels en kusjes is er een pure, onschuldige en onvoorwaardelijke liefde. Voor hen zijn we onoverwinnelijk, onsterfelijk, we zijn de plek waar ze kunnen ontsnappen als ze bang zijn, de warmte wanneer ze het koud hebben, de troost wanneer ze verdrietig zijn en hun eerste speelkameraadjes.
Dit betekent niet dat het allemaal zo gemakkelijk is, dat het gehuil, de grillen, vermoeidheid, opofferingen en slapeloze nachten niet zwaar zijn. Soms maakt vermoeidheid dat we zouden willen dat kinderen snel volwassen worden, maar het is belangrijk om van ze te genieten zo lang ze nog klein zijn, omdat ze maar één keer kind zullen zijn. Met de jaren stopt of vermindert de liefde niet, het verandert. De liefde is niet weggegaan, het is er nog steeds, minder afhankelijk misschien, volwassener en bewuster, maar altijd sterk, groot en oprecht.
Het is geweldig om te zien dat je kinderen volwassen worden, ook al zul je je soms afvragen "wanneer zijn ze zo groot geworden?". Die lange jaren van babyvoeding, huilen en luiers, maar ook lachen, verwennen en medeplichtigheid, zijn in een oogwenk verdwenen.
Bespaar nooit op knuffels, kusjes en omhelzingen, want de liefde voor die bijzondere periode van het leven zal voor altijd iets unieks en onherhaalbaars zijn.
