Brief van een zoon aan zijn vader die niet wilde blijven
Ouder worden is een geweldige ervaring in ieders leven, maar voor sommigen kan het ook een onoverwinnelijke uitdaging worden. Het is bijvoorbeeld niet ongebruikelijk dat een vrouw alleen blijft met haar kind omdat haar man is weggelopen, bang voor het idee verantwoordelijkheid te nemen, waardoor het kind gedwongen is een leegte te leven, zonder te begrijpen waarom zijn vader hem niet wilde.
Dit is de brief van een zoon aan de man die zijn vader niet wilde zijn.
via naranxadul.com
Aan jij die heeft geholpen om mij in deze wereld te brengen, zeg ik dank je wel.
Bedankt, want zonder jou zou ik nooit de geweldige vrouw hebben gekend die me opgevoed heeft, en omdat ze zonder jou nooit zou hebben ontdekt hoe sterk en dapper ze was.
Het maakt mij niet uit waarom je bent weggegaan, je hebt je redenen gehad en als je op geen enkele manier aan mijn leven kon bijdragen, denk ik dat het lot je wilde laten verdwijnen om er geen deel van uit te maken.
Van tijd tot tijd denk je er misschien over na, vraag je je af hoe ik ben, misschien heb je me zelfs gezien terwijl ik het huis uitloop. Ik doe het ook, ik denk aan hoe mijn leven zou zijn geweest als je niet was weggegaan. De waarheid is echter dat ik eigenlijk niet zo'n slecht leven heb, dat de vrouw die je achterliet in staat was om de leegte op te vullen die je achterliet.
Ik vergeef je omdat je misschien niets meer te geven had, ook al was het in het begin moeilijk om te accepteren dat ik geen vader had. Het is me gelukt ondanks de moeilijkheden, ik leerde onafhankelijk te zijn, en dat de liefde die er echt toe doet, van mensen komt die aan mijn zijde willen staan.
Ik heb nog nooit iets slechts over je gehoord, er is tenslotte niet zoveel te zeggen over iemand die er nooit is geweest. Maar ik weet dat ik geen man zoals jij in mijn leven wil, laat staan in dat van mijn kinderen.
Je afwezigheid heeft me geholpen mijn waarde te kennen, mij geleerd de mensen te kiezen waar ik van houd. Mijn gevechten, mijn successen hebben niets met jou te maken. Als ik al iets van je heb geërfd, heb ik geen idee wat het is, want wat me heeft gemaakt wat ik ben, is de liefde van de vrouw die je alleen hebt achtergelaten.
Ik haat je niet omdat ik je al heb vergeven. Ik heb mijn geluk weten te veroveren zonder jouw hulp. Als ik hier vandaag ben, is het ook dankzij jou, iemand die vertrok omdat hij me niet wilde zien opgroeien.
