Dit zijn de meest voorkomende emotionele wonden die de menselijke ziel een leven lang markeren
De kindertijd en de jeugd zijn twee cruciale momenten voor iemands groei. In deze fasen ontdekt ieder van ons zichzelf in relatie tot de wereld, ontwikkelt hij empathie, emoties, gevoelens en alles met betrekking tot het menselijke aspect. Het is daarom niet onjuist om te stellen dat we, dankzij bepaalde momenten in het leven, de basis ontwikkelen die onze toekomst zal kenmerken.
In de praktijk zijn we als sponzen: we absorberen alles om ons heen en transformeren het in emotionele codes voor onze geest. Niet alleen de prettige sensaties, maar ook de negatieve, de trauma's, de twijfels en de verwarring die ons de rest van het leven zullen vergezellen; met andere woorden, de emotionele wonden die we hebben opgelopen op onze weg naar volwassenheid, en waarvan we onszelf nauwelijks kunnen bevrijden. Laten we eens kijken wat de meest voorkomende emotionele wonden zijn voor de mens om dit concept beter te begrijpen.
via gutenberg.rocks
1. Wanneer je familie je vernedert. De familie is, uiteraard, direct verantwoordelijk voor de opvoeding van een kind, vooral voor de emotionele aspecten. De resultaten zijn voor iedereen duidelijk: een kind dat voortdurend wordt vernederd in het gezin, groeit op met een heerszuchtig en tiranniek karakter, in alles wat hij doet, zal het doelwit zijn van de kritieke en onderdrukkende herinneringen van zijn familieleden. Laten we hier dus aandacht aan besteden.
2. De angst om afgewezen te worden. We zijn sociale wezens en we hebben de neiging om te moeten (en willen) communiceren met andere mensen. Als kind komen we in feite in contact met onze ouderfiguren, die in ons processen van gehechtheid of vervreemding ontwikkelen. In deze context is het mogelijk om op te groeien met een soort angst voor afwijzing, dat wil zeggen bang te zijn om verlaten te worden door geliefden. Deze conditie bepaalt een laag zelfbeeld.
3. Scheidingsangst. Het is een gevolg van punt 2. Emotioneel afstand nemen in de kindertijd levert een angstige, onzekere en onderdanige volwassene op, niet in staat beslissingen te nemen voor zichzelf en niet verantwoordelijk voor zijn daden. Het gevoel van eenzaamheid wordt vermenigvuldigd en we worden geconfronteerd met een persoon die niet in staat is zich goed te voelen over zichzelf.
4. Menselijke onrechtvaardigheid. Als gevolg daarvan, als je het slachtoffer van kritiek of verwijten bent, ontwikkelt het een gevoel van een zeer sterk onrecht: je voelt je steeds meer onder vuur, niet in staat om iets te doen, en met een neiging om je te fixeren op negatieve emoties. Over het algemeen is het resultaat een pessimistische volwassene die geneigd is om elk aspect van het leven van een ander te bagatelliseren.
5. Verraad. Het kan iedereen overkomen om het vertrouwen in iemand te verliezen, het belangrijkste is om niet iedereen over één kam te scheren. Desondanks is het mogelijk met de meest affectieve figuren van iemands leven, onze ouders of onze geliefden. Deze situatie leidt tot de ontwikkeling van een zeer tastbaar gevoel van wantrouwen in het kind, niet alleen met zichzelf maar ook met anderen.
Hoewel de taak van ouders en opvoeders moeilijk is, en zich zeker niet kan baseren op een handleiding, is het belangrijk om te voorkomen dat trauma's aan kinderen worden toegebracht, want zodra ze erdoor getekend zijn, zal hun ziel moeilijk te genezen zijn.
