De afgunst van een vriend is een alarmbel die nooit onderschat mag worden
Afgunst heeft geen positieve ondertoon: het is een gevoel van egoïsme, van wrok, van ongenoegen over het niet hebben van wat de ander heeft. Een gevoel dat ook kan leiden tot het verlangen naar het kwade voor degene waar je jaloers op bent.
Wanneer je jaloers op een vriend bent, wordt de situatie nog negatiever omdat je voelt dat je zijn vertrouwen verraadt en egoïstisch bent. Als we zelf het doelwit van jaloezie zijn, moeten we voorzichtig omgaan met het advies van anderen, omdat ze het tegenovergestelde kunnen weergeven van wat het lijkt.
via gutenberg.rocks
Maar weinig mensen zijn echt blij met de resultaten die anderen kunnen bereiken. We voelen allemaal een beetje afgunst tegenover de successen van anderen en we kunnen stiekem genieten van hun mislukkingen. Volgens een zelfzuchtige waarneming, die in verschillende mate aanwezig is in ieder van ons, willen we allemaal dat het met de mensen om ons heen goed gaat, maar niet beter dan met onszelf!
Neem het voorbeeld van twee vriendinnen, de ene single en de andere getrouwd. De getrouwde vrouw is net door haar echtgenoot verlaten. Ze is geschokt en verdrietig. De single vriendin spoedt zich naar haar en adviseert haar wat het beste is om met de situatie om te gaan. In werkelijkheid is ze blij dat ze niet langer de enige single is en niet langer alleen is. Dus als we onze vrienden in vertrouwen nemen, moeten we hun adviezen met een korreltje zout nemen, omdat ze in veel gevallen alleen kunnen reflecteren op wat hen beter doet voelen of innerlijk voldoening geeft.
Afgunst is een veel voorkomend gevoel en kan zich op heel verschillende manieren manifesteren. Eén ding is zeker: jaloezie is altijd iets negatiefs en ongezonds, zowel voor het doelwit van jaloezie als voor degene die jaloers is. Soms kunnen we het niet eens herkennen omdat het subtiel is.
Als mensen deze energieën zouden gebruiken om te groeien, te veranderen en zichzelf te verbeteren, zouden ze het niet nodig hebben de successen en mislukkingen van anderen als een maatstaf voor hun kwaliteit van leven te beschouwen.
