Laat we ophouden met die obsessie voor cijfers: de school moet allereerst leren wat samenwerking is
De school speelt een fundamentele rol in de opvoeding van kinderen; maar niet alleen voor de vakken en concepten die kinderen de plicht en de mogelijkheid hebben om te studeren.
In feite is het een eerste vorm van gemeenschap, met leden die geen verband houden met de familiegroep en beslist groter zijn dan het gezin; daarom is het een eerste sociale sportschool, waar kinderen het vermogen ontwikkelen om interpersoonlijke relaties op te bouwen, die gedragingen en houdingen leren die een vreedzame samenleving bevorderen.
Dientengevolge moeten scholen weigeren een concurrerend sociaal model te promoten, en in plaats daarvan te kiezen voor samenwerking.
US Department of Education/flickr
Hoewel de meeste leraren zich bewust zijn van het belang van samenwerking, biedt de school vaak een competitief model - soms zelfs onvrijwillig. Voorbeelden zijn deze twee trends, die op de juiste manier moeten worden herzien, waarbij het onderwijs opnieuw moet worden gebaseerd op het principe van samenwerking.
Het eerste geval wordt weergegeven door tests met gestandaardiseerde scores: ontstaan om uniforme gegevens te verkrijgen op het nationale grondgebied - op basis waarvan vervolgens onderwijsbeleid en interventies worden gepland -, deze tests worden vaak gezien als een competitie tussen leerlingen en scholen, die ze waarnemen als een wedstrijd met een score. Gezien het belang van dit soort testen, is het vooral belangrijk om het stereotype en de perceptie die hen omringt te veranderen.
Ten tweede kan worden gesteld dat de cijfers een dergelijk concurrentiestelsel stimuleren (precies wat Montessori wil voorkomen). In werkelijkheid wordt het probleem vaak veroorzaakt door de ouders, die niet alleen het resultaat van het kind willen weten, maar ook die van zijn klasgenoten: het kind moet in feite de beste zijn, of tenminste een van de besten. Op deze manier moedigen ze kinderen aan school en studie te zien als een systeem van vergelijkingen en ranglijsten.
In afwachting dat de onderwijsinstellingen dit noodzakelijke keerpunt van principe volgen, beginnen we in het klein, thuis, om samenwerking te bevorderen, door bepaalde slechte gewoonten te laten varen om ten koste van alles de beste te willen zijn. Laten we niet vergeten dat veel mensen die de geschiedenis hebben veranderd met hun ontdekkingen, zeker niet de besten waren op school.
