Empathisch zijn is een prachtige gave, maar het is emotioneel ontzettend zwaar
Empathie is een zeer belangrijke gave, wie het van nature bezit is speciaal - hoewel het zich kan ontwikkelen: het versterkt namelijk de zintuigen, waardoor je een intieme relatie kunt aangaan met de omringende wereld, intuïtief de realiteit van situaties en gevoelens kunt ervaren en authentieke relaties kunt opbouwen met je naaste.
Ondanks de waarde van deze gave, maakt het degenen die het hebben waarschijnlijk genereuzer, attenter en altruïstischer, maar niet gelukkiger; omdat het soms een ondraaglijke last kan zijn om de emoties van anderen te voelen.
Empathische mensen worden over het algemeen door anderen gewaardeerd, omdat ze een veilige haven, luisterend en begrijpend zijn: daarom voelen mensen zich van nature geneigd om zich ermee open te stellen. Op deze manier stroomt een rivier van intense emoties, zowel positief als negatief, naar de empathische persoon, die sterk, in balans en vasthoudend moet zijn om emotioneel niet in te storten.
Het "voelen" van de emoties van anderen betekent proberen alsof ze van hen zijn; hieraan wordt het diepgaande begrip van de situaties die dit vermogen met zich meebrengt toegevoegd: het resultaat is vaak dat empathische mensen de neiging hebben melancholisch en verdrietig te zijn. Hoe optimistisch hij ook kan zijn en kracht kan vinden in het onzelfzuchtig en genereus zijn, het kwaad en het leed om hem heen absorberen zijn energie.
Bovendien is het juist hun open en grootmoedige karakter dat mensen ertoe kan brengen om ervan te profiteren, om te ontvangen zonder ooit iets te geven.
Een ander gevolg van zijn vrijgevigheid is het feit dat hij zich aan anderen wijdt, zichzelf op de achtergrond plaatst, soms verdwaalt en op zoek gaat naar zichzelf.
Dit onophoudelijke hameren van de buitenwereld op de empathische persoon leidt hem ertoe om daarom een defensieve muur op te bouwen: niet om zich op te sluiten, maar om een klein intiem deel van zichzelf te beschermen tegen de behoeften van anderen en tegen zijn eigen neiging om zichzelf te geven.
Om in balans te blijven en om zich niet over te geven aan zijn duistere kant, moet de empathische persoon enerzijds proberen mensen te onderscheiden die alleen maar van hem willen profiteren; en aan de andere kant om te leren die verdedigingsmuur af te breken, zijn gevoelens te uiten en om hulp te vragen wanneer dat nodig is.
