Soms stoppen we met onszelf te zijn om te zijn wat het leven ons heeft gevraagd te worden
We moeten moedige keuzes maken om onszelf te zijn en trouw aan onze identiteit te blijven, door plekken en dynamieken te vermijden waardoor we ons slecht voelen. Maar wat betekent het om jezelf te zijn? Hoe vreemd het ook mag lijken, er zijn veel mensen die er nog niet in zijn geslaagd hun persoonlijkheid vorm te geven.
Weten wie we zijn, onze grenzen kennen, onze passies, helpt ons duidelijk te zijn over wat we voor onszelf willen. Behalve het werk dat we doen "Ik ben politieagent", "Ik ben rijschoolhouder", "Ik ben een fabrieksarbeider", "Ik ben een ouder", is er nog iets anders. Omdat we niet de enige mensen zijn die dat werk doen, maar we zijn wat we dromen, wat we hebben meegemaakt, wat we niet willen, wat we van het leven verwachten... En dit alles verdient het om verdedigd te worden.
De honger naar authenticiteit verschijnt elke dag in ons. We willen onszelf zijn bij elke beslissing die we nemen, we willen harmonie in elk van onze relaties. In essentie willen we dat epicentrum waarin onze identiteit zich bevindt beschermen. En toch gebeurt het. Bijna zonder te weten hoe stoppen we met onszelf te zijn wanneer we op het werk taken uitvoeren waar we niet van houden of ons mee identificeren. We stoppen ermee onszelf te zijn wanneer we "ja" zeggen tegen onze partner, het gezin of een ander persoon, terwijl we hardop "nee" hadden moeten zeggen.
Vroeg of laat komt het moment waarop we in de spiegel kijken en hoewel we die kenmerken herkennen, die nuances, concluderen we met enorme angst dat we gestopt zijn om onszelf te zijn om te zijn zoals het leven ons heeft gevraagd.
Psycholoog Mark Leary, professor aan de Duke University, waarschuwt ons dat wanneer iemand zijn gebrek aan authenticiteit waarneemt, hij veel leed ervaart.
De Universiteit van Harvard analyseerde via een onderzoek dat het sleutelwoord in veel werkomgevingen "authentiek zijn" is. We zijn echter verplicht deel uit te maken van complexe werkteams, om de voorschriften van managers te volgen. Dit mes snijdt echter aan twee kanten. Beetje bij beetje verschijnen angst en stress waar we ons volledig bewust zijn dat, verre van authentiek te zijn, we ondergeschikt en vervreemd zijn.
Wanneer we de authenticiteit missen, moeten we een balans vinden tussen wat we doen en wat we nodig hebben. Tussen wat we zijn en wat we bereiken. Iets dat we moeten overwegen, is dat trouw zijn aan jezelf niet gemakkelijk is, het vereist dat we leren om overtuigende en moedige beslissingen te nemen.
Waar men ons niet toestaat om onszelf te uiten of onze waarde te tonen, kun je beter niet zijn.
Psychologie is momenteel gebaseerd op vele existentialistische stromingen. Een van deze herinnert ons eraan dat we ons moeten toeleggen op onszelf om van een authentiek leven te genieten. Laten we rekening houden met onze waarden, onze toekomstige doelen bepalen en laten we onszelf vooral niet op de tweede plaats zetten. We zijn geen personage van een cast, we zijn de hoofdrolspeler.
