Het verliezen van een hond kan je hart breken alsof je een geliefde verliest
Iedereen die een hond heeft weet uit ervaring dat dit dier echt de beste vriend van de mens is: op elk moment, gelukkig of verdrietig, is hij er voor je, klaar om je zijn glimlach te schenken en zich te laten verwennen; hij wacht met spanning op je en verwelkomt je met vreugde als je thuiskomt, en wat hem betreft zou hij nooit van je scheiden, jij die in het centrum van zijn hart zit. Wie een hond heeft, herkent deze liefde die wederzijds is. Om deze reden is het verliezen van een hond net zo pijnlijk als het verliezen van een geliefde, zoals de wetenschap ook erkent.
De hond is een constante metgezel in het leven van zijn baasje, en het is normaal dat er een sterke band ontstaat, vergelijkbaar met menselijke relaties. In feite beweert de wetenschap dat wanneer we vrienden worden en onszelf binden aan een hond, we het brein precies zo gebruiken alsof we een relatie hebben met een persoon.
Om deze reden is vriendschap met een hond vergelijkbaar met welke andere ook - met al zijn bijzonderheden. We nemen niet samen een aperitiefje, we luchten ons hart niet vanwege een misverstand op het werk of met onze partner; maar onze hond is er wanneer we hem nodig hebben, om ons het comfort te bieden in de vorm waartoe het in staat is. En hij is er om samen met jou de mooie momenten te delen, evenals vrije tijd, deze met vreugde en plezier te vervullen. Hij is onze metgezel, een getrouwe en geliefde aanwezigheid tegen de eenzaamheid. De hond wordt een integraal onderdeel van ons leven, tot het punt dat zijn behoeften, zijn ritmes de onze worden.
Wanneer onze viervoeter komt te overlijden, is die dagelijkse routine plotseling weg en blijven we alleen achter. Deze leegte kan voor sommigen te zwaar zijn om te dragen, en gezien het feit wat honden vertegenwoordigen voor hun baasjes - gezelschap, troost, een constante positieve aanwezigheid - is dat begrijpelijk.
Ze hebben jarenlang voor hun harige vriend gezorgd en zijn dood kan hen op de een of andere manier schuldig doen voelen, zich verantwoordelijk voelen voor het niet kunnen redden van de hond.
Het rouwen kan lang duren en heel veel tranen kosten om over het verlies van je hond te komen, in tegenstelling tot wat sommige mensen denken, in de overtuiging dat je je snel moet herpakken.
Geniet dus van je hond, beleef intens de momenten samen, en wanneer hij niet langer aan je zijde zal zijn, huil dan vrijuit en onthoud: hij zal voor altijd in je herinneringen en in je hart leven.
