Kinderen zijn maar één keer klein: laten we genieten van hun aanwezigheid, zonder al te veel na te denken over de toekomst
Het is waar dat ons leven in de eerste weken en maanden van het leven van onze kinderen grote veranderingen zal ondergaan, het zal onze levensstijl veranderen om plaats te maken voor een andere routine namelijk die van vader en moeder. Er zullen slapeloze nachten zijn, een vermoeidheid die groter en groter zal worden, net als de bezorgheid om de gezondheid van het kind.
Soms kan het gebeuren dat je in plaats van te genieten van de momenten met je kind, droomt dat alles snel zal veranderen, om een beetje te adem te krijgen. En zo gebeurt het dat we in het heden leven, denkend aan de toekomst en niet genieten van het heden zelf.
Laten we proberen niet alleen te denken aan de slapeloze nachten, de angsten en de vermoeidheid van de eerste jaren als ouders, maar laten we ook genieten van de prachtige dingen die gebeuren in de kindertijd van onze kinderen.
In een enkel jaar veranderen onze kinderen op een ongelooflijke manier, van volledig afhankelijk van ons tot de mogelijkheid om al in hun eerste levensjaar zelf te zitten, anderen om de eerste stapjes te zetten en weer anderen worden experts in eten zonder onze hulp.
Op een dag beseffen we dan dat ons dierbare kind groot is geworden, dat ons steeds minder nodig zal hebben en dat we niets zullen kunnen doen om zijn onafhankelijkheid te voorkomen. Laten we er dus van profiteren dat het klein is, aangezien de moeilijke fasen ook hun positieve kant hebben: vandaag zijn we zijn wereld, zijn veilige plek. Hij spreekt ons aan en vult ons met kussen en knuffels.
Ons kind is onze meest gepassioneerde fan en houdt ervan ons na te doen. In de kindertijd is de verbeelding van ons kind ongelooflijk, nodigt ons uit om met hem te spelen, om weer kinderen te worden met zijn onschuld en vreugde. Laten we daarom genieten van die onschuldige glimlach en dat kleine handje vastpakken dat we nooit zouden willen loslaten.
Op een dag zullen al die dingen verdwijnen. Binnenkort zal ons kind onze kussen niet langer willen hebben of wil ons geen handje meer geven omdat hij groot is. Er zal een dag komen waarop hij liever met zijn vrienden uitgaat dan met ons, hun ouders. Dus laten we genieten van de aanwezigheid ervan in ons leven nu het nog klein is , dag na dag.
