Terwijl je de ander belangrijk vindt en hem dichtbij je houdt, kun je in sommige relaties je eigen liefde vergeten
Voor de liefde zou je alles doen, weten dat de ander gelukkig en dankbaar is, maakt jou net zo gelukkig en tevreden. We herinneren ons echter niet altijd dat het binnen een relatie, van welke aard dan ook, om meer dan één gaat en elk dezelfde rol speelt en hetzelfde belang heeft. Vaak vergeten we dat er in de liefde een heel dunne lijn is, niet waarneembaar voor het menselijk oog, maar er altijd is: hoe je over jezelf denkt, je eigen waardigheid.
Door belang aan de ander te hechten en dicht bij je te houden, leg je de liefde voor jezelf terzijde, vergeet je de juiste waarde aan jezelf te geven. Maar dit is geen liefde, je moet jezelf nooit opofferen voor iemand anders. Als je niet de eerste bent die jezelf respecteert en liefheeft, zal niemand het doen, wanneer je je in een onevenwichtige en ongezonde relatie bevindt. Integendeel, liefde moet een beetje worden gezien als een roeiboot: als je met zijn tweeën worstelt, zal de boot in beweging komen en zijn bestemming bereiken, maar als alleen jij dat doet, zal je niet ver komen.
In elke relatie moeten daarom precieze grenzen worden gesteld: je moet op hetzelfde niveau leven als de ander en beiden moeten op dezelfde manier geven en nemen. Vergeet nooit dat liefde niet blind is en niet zou moeten zijn, omdat niet iedereen het verdient om mensen zo toegewijd te hebben. Dus, neem nooit genoegen met de eerste persoon die je ontmoet, alleen uit angst om alleen te blijven: je kunt beter in het gezelschap van jezelf zijn, dan vast te zitten in een eenrichtingsrelatie.
Bedenk dat niemand je ooit een medaille zal geven voor het hebben "ondergaan" en "afgezien": in een gezonde relatie zijn er geen martelaren en is er geen ontkenning van jezelf. Als je denkt dat je te vaak compromissen maakt, is het tijd om verder te gaan.
