"Ik haat de mobiele telefoon van mijn moeder": het opstel van deze student doet je nadenken over de hinderlijke aanwezigheid van de technologie
Een lerares op de basisschool in Louisiana, Jen Adams Beason genaamd, gaf op een dag een heel eenvoudige opdracht aan haar leerlingen in de tweede klas. Het was een kwestie van het maken van een kort opstel waarin ze een uitvinding hadden moeten aangeven die ze niet leuk vonden, en het verklaren van de redenen voor hun afkeer.
De juf had niet kunnen weten dat ze van alle onderwerpen die de leerlingen haar zouden geven er een zou lezen met een bitterzoete smaak. De gedachte van een leerling raakte zo'n belangrijk onderwerp dat de juf besloot het online te delen, als stof tot nadenken voor volwassenen.
"Ik haat de telefoon van mijn moeder"
Eén leerling in het bijzonder richtte zijn haat op de smartphone van zijn ouders. "Ik hou niet van mobiele telefoons omdat mijn ouders het altijd gebruiken," schreef hij duidelijk in het opstel, waarin het kind het gebruik van mobiele telefoons definieerde als "een echt verkeerde gewoonte".
De tekst ging verder met hetzelfde concept en eindigde met een nogal deprimerende conclusie: "Ik haat mijn moeders mobiele telefoon en ik wou dat ze er nog nooit een had gehad", allemaal vergezeld van een tekening van een smartphone met een X erop getekend en een verdrietig gezicht.
Volgens de verklaring van de lerares stond het geval van het meisje niet eens op zichzelf. In feite hebben naast haar nog eens 4 kinderen (op een totaal van 21) mobiele telefoons als het meest gehate apparaat aangegeven, door te verwijzen - zij het minder agressief - naar het feit dat ouders het te veel gebruikten.
Sinds het probleem van smartphone-verslaving is ontstaan, hebben we ons altijd gericht op de schade die het kan toebrengen aan tieners en kinderen, waardoor volwassenen worden onderschat. Maar ook deze laatsten vallen geleidelijk in de val van sociale media en meldingen, en dit verarmt de omgang die ze hebben met hun kinderen.
De door de docente gedeelde gebeurtenis moet een les en een aanmoediging zijn: we zouden de telefoon vaker "offline" of in de stille modus moeten zetten; we moeten meer aandacht aan onze kinderen besteden, naar hen luisteren en proberen aanwezig te zijn. Ook als we doen alsof we het niet opmerken, de kinderen vragen er wanhopig om!
