Enkele tips voor het omgaan met klagende mensen die niets anders doen dan energie vreten
We hebben allemaal weleens iemand ontmoet die graag de slachtofferrol speelde. Misschien is het ons zelf ook weleens overkomen, maar er is een groot verschil tussen degenen die het op een niet-gebruikelijke manier doen en degenen die het chronisch zijn. De laatste categorie mensen is gewend om voortdurend te klagen over hun verantwoordelijkheden jegens anderen. Met hen te moeten leven is uitputtend vanuit het oogpunt van geestelijke gezondheid: het begrijpen hoe ze handelen kan ons helpen om er anders mee om te gaan.
via Psychology Today
Mensen die zich slachtoffers voelen, uiteraard op een chronische manier, hebben allemaal een aantal factoren gemeen: ze verdraaien de werkelijkheid, vinden troost in het klagen, neigen anderen de schuld te geven voor hun fouten en zijn niet in staat om zichzelf te bekritiseren.
Deze individuen worden, wat er ook gebeurt met hen, positief of negatief, niet aangedreven door hun eigen wil, maar door die van iemand anders. Dientengevolge wordt de realiteit anders gevoeld dan wat die in werkelijkheid is: de negatieve aspecten worden uitvergroot en de positieve aspecten worden genegeerd.
Gewoonlijk ontwikkelt een persoon met dit soort karakter een pessimistische kijk op het leven. Aangezien dit het beeld dat ze hebben van hun bestaan is, geloven ze dat ze het slachtoffer zijn van gebeurtenissen en van anderen; ze geven aanleiding tot voortdurende klachten om de aandacht op zichzelf te vestigen, de compassie van anderen te zoeken maar niet de oplossing voor hun problemen. Bovendien zorgt hun rol als eeuwige slachtoffer ervoor dat ze voor iedereen op hun hoede zijn, en in alle kleine dingen een aanleiding zoeken die hen de mogelijkheid om volhardend in het interpreteren van deze rol geven. Het zijn dus altijd de anderen, met hun tekortkomingen, de enigen die verantwoordelijk zijn voor wat er om hen heen gebeurt.
Wanneer ze met iemand omgaan hebben ze zo hun eigen tactieken. De eerste is om de argumenten van de ander te delegitimiseren om zijn toestand als slachtoffer te bevestigen en hem verantwoordelijkheden te geven die hij niet heeft. De tweede daarentegen bestaat uit het emotioneel manipuleren van iemands gesprekspartner, goed wetend welke woorden te gebruiken.
Om te leren omgaan met zulke mensen, is het allereerst noodzakelijk om te erkennen dat zij geen slachtoffers zijn, om te proberen voorzichtig te zijn om niet in hun emotionele valkuilen te vallen; het belangrijkste is om duidelijk te maken dat we niet bereid zijn te luisteren naar hun zinloze klachten, maar we wel bereid zijn om hen te helpen zonder energie te verspillen.
Het is belangrijk om altijd te onthouden dat ieder van ons een ander karakter ontwikkelt op basis van de sociale en familiale context, waarin we in een groot deel van ons bestaan leven. We hebben allemaal onze zwakheden en we hebben allemaal de ander nodig. Naar degenen luisteren die het nodig hebben is een goede gewoonte, maar vergeet jezelf nooit: alleen als je veel zelfrespect hebt, zul je niet bezwijken voor de "valkuil" van dit soort mensen... en door niet toe te geven zal je hen ook helpen!
